تأثير تمرينات تركيبي هوازي-مقاومتي بر برخي شاخص‌هاي سندرم متابوليك، عملكرد حركتي و كنترل قامت در مردان سالمند مبتلا به ديابت نوع 2

زمينه و هدف: فرآيند سالمندي به‌طور معمول با كاهش عملكرد حركتي و افزايش ابتلا به برخي بيماري‌ها به‌ويژه سندرم متابوليك و ديابت همراه است. اين پژوهش با هدف تعيين تأثير 8 هفته تمرينات تركيبي بر شاخص‌هاي سندرم متابوليك، عملكرد حركتي و كنترل قامت در مردان سالمند مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شد.روش‌ها: در يك مطالعه نيمه تجربي، 20 مرد سالمند (ميانگين سن 1/43±67/18 سال) مبتلا به ديابت نوع 2 پس از بررسي‌هاي اوليه به صورت تصادفي در 2 گروه تجربي (10 نفر) و كنترل (10 نفر) قرار گرفتند. تمرينات تركيبي به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته به مدت 90 دقيقه (هوازي با شدت 70-50 درصد ضربان قلب بيشينه؛ مقاومتي با شدت 70-40 درصد يك تكرار بيشينه) انجام شد. مقادير سرمي گلوكز، پروفايل ليپيدي، شاخص عملكرد حركتي و كنترل قامتي پيش از مداخله و 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: تمرينات تركيبي باعث كاهش معني دار در سطوح سرمي گلوكز (0/001=P) ،كلسترول (0/001=P)، تري گليسيريد (0/02=P) و LDL (0/001=P) در مردان سالمند مبتلا به ديابت نوع 2 شد. همچنين، افزايش معني دار HDL (0/01=P) در گروه تمرين تركيبي مشاهده شد. شاخص عملكرد حركتي (0/01=P) و كنترل قامتي (0/01=P) نيز بهبود معني داري بعد از مداخله تمريني داشتند. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد تمرينات تركيبي مي‌تواند راهبردي موثر و مناسبي براي كنترل قند خون، بهبود پروفايل ليپيدي و همچنين بهبود عملكرد حركتي و كنترل قامتي در سالمندان مبتلا به ديابت نوع 2 باشد.