مقايسه خلق، عاطفه، خستگي و عملكرد خلباني دوره هاي زيست آهنگ در دانشجويان خلباني

هدف از پژوهش حاضر بررسي مقايسه ي خلق، عاطفه، خستگي، حافظه، توانايي هاي شناختي و عملكرد خلباني دوره هاي اوج و حضيض زيست آهنگ گروه خلبانان بود. روش پژوهش تحقيق علي مقايسه‌اي بود. جامعه آماري مطالعه حاضر، شامل كليه دانشجويان خلباني مركز آموزش شهيد وطن پور اصفهان در بهار 1400 بودند كه 60 نفربه روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار هاي تحقيق شامل پرسشنامه افسردگي ، اضطراب ، استرس لاويبوند (۱۹۹۵) ˛ پرسشنامه عاطفه مثبت و عاطفه منفي واتسن، كلارك و تلگن ( 1988)˛ پرسشنامه شدت خستگي كراپ و همكارانش ( 1989)˛ پرسشنامه حافظه آينده ‌نگر و گذشته ‌نگر كرافورد و همكاران (2003)˛ پرسشنامه توانايي هاي شناختي برادبنت (1982) ، ارزيابي عملكرد خلباني ونرم افزار ( 3.04 Natural Biorhythms) بود. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش هاي آماري با تحليل واريانس با اندازه گيري هاي تكراري بود. نتايج تحليل واريانس تكراري يك گروهي، نشان داد كه تفاوت ميانگين‌هاي نمرات متغيرهاي خلق، عاطفه، خستگي، و عملكرد خلباني بين دوران بحراني از اوج به حضيض، حضيض و بحراني از حضيض به اوج با دوره اوج معنادار است ؛ در مورد خلق، عاطفه و عملكرد خلباني از دوره هاي بحراني و حضيض به اوج افزايش معني دار وجود داشته است و در مورد خستتگي دوران اوج به دوران بحراني وحضيض كاهش معني دار وجود داشتته است نتيجه گيري: در زمان هاي اوج دانشجويان مي توانند به فعا ليت هاي مهم خود بپردازند، و دانستن دوره اوج زيست آهنگ موجب برنامه ريزي و هدايت و كنترل زمان و بهبود سطح كيفيت زنتدگي دانشجويان خلبان مي گردد.