اثربخشي معنويت درماني مبتني بر خودآگاهي بر سرزندگي تحصيلي و تاب آوري تحصيلي دانش آموزان دبيرستان هاي شاهد

سرزندگي تحصيلي و تاب‌آوري تحصيلي از جمله متغيرهاي موثر برسلامت روان و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان و دانشجويان هستند كه طي سال هاي اخير، توجه صاحبنظران حوزه هاي آموزشي و پژوهشي را به خود جلب نموده اند و پژوهش حاضر به منظور بررسي تاثير معنويت درماني مبتني برخودآگاهي بر سرزندگي تحصيلي و تاب‌آوري تحصيلي دانش‌آموزان دبيرستان هاي شاهد شهر اهواز انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي با استفاده از طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه دانش‌آموزان دبيرستان هاي شاهد شهر اهواز بود كه 36 نفر از آنان به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شده و به صورت تصادفي در گروه هاي آزمايش و كنترل جايگزين شدند. براي جمع آوري داده ها، از مقياس ارزيابي سرزندگي تحصيلي (دهقاني زاده و چاري، 1391) و پرسش نامه تاب آوري تحصيلي (ساموئلز، 2004) استفاده شد. نتايج: تحليل يافته‌هاي به دست آمده با روش آماري تحليل واريانس با اندازه گيري مختلط نشان داد كه در مرحله پس آزمون گروه آزمايش، در نمرات سرزندگي تحصيلي و تاب‌آوري تحصيلي افزايش معناداري نسبت به گروه كنترل وجود داشته است و اين افزايش در مرحله پيگيري پايدار ماند.p 0/01 بر اساس يافته هاي اين پژوهش، استفاده از روش آموزش معنويت درماني مبتني برخودآگاهي به منظور افزايش سرزندگي تحصيلي و تاب‌آوري دانش‌آموزان توصيه مي‌شود.