تجربه زيسته زنان متأهل شاغل از كيفيت زندگي در دوران همه‌گيري ويروس كرونا

پژوهش حاضر باهدف بررسي تجربه زيسته زنان متأهل شاغل از كيفيت زندگي در دوران همه‌گيري ويروس كرونا به‌روش كيفي از نوع پديدارشناسي انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان شاغل متأهل شهر تهران بود كه تعداد 1۳ نفر ايشان در اسفندماه سال 1400 به‌روش هدفمند و تا رسيدن به اشباع نظري در مصاحبه‌ عميق نيمه‌ساختار‌يافته انتخاب و وارد پژوهش شدند. داده‌هاي پژوهش به‌روش هفت مرحله‌اي كلايزي تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها در 4 مضمون اصلي و ۱۹ مضمون فرعي طبقه‌بندي شد كه عبارتند از: مضمون اصلي فرصت‌هاي به‌دست‌آمده در دوران كرونا (با مضامين فرعي فراهم شدن فرصت حضور فيزيكي و رواني كنار فرزندان؛ فراهم شدن فرصت رشد فردي؛ فرصت قدرشناسي نسبت به خدا، خود، خانواده و شغل)، مضمون اصلي حمايت‌هاي دريافت‌شده در دوران كرونا (با مضامين فرعي مورد حمايت قرارگرفتن از طرف والدين؛ مورد حمايت قرارگرفتن در محل كار؛ موردحمايت قرارگرفتن ازسوي همسر)، مضمون اصلي چالش‌هاي خانوادگي در دوران كرونا (با مضامين فرعي افت تحصيلي فرزندان؛ عدم امكان مراقبت فيزيكي و حمايت عاطفي كافي از فرزندان؛ تشديد اختلافات با همسر؛ تشديد اختلافات با فرزندان؛ كاهش رابطه جنسي زوجين؛ احساس تنهايي؛ اضطراب ازدست‌دادن به سبب كرونا) و مضمون اصلي چالش‌هاي شغلي در دوران كرونا (با مضامين فرعي نگراني به‌دليل درست انجام نشدن كارها؛ كاهش عملكرد و بازدهي شغلي؛ كاهش تمركز در انجام امورات مربوط به شغل؛ افزايش وظايف شغلي به‌دليل بيماري همكاران؛ فشارمالي و عدم حمايت مالي از طرف محل كار؛ تجربه احساسات منفي درخانه ماندن مثل افسردگي، احساس بي‌كفايتي و سرزنش خود به‌دليل عدم توانايي در انجام همزمان كارها). باتوجه به يافته‌ها مي‌توان گفت كه هرچقدر زنان متأهل شاغل از سرمايه‌هاي روان‌شناختي، اقتصادي و حمايتي بيشتري در حوزه كاري و خانواده خود برخوردار باشند، به همان نسبت مي‌توانند مشكلات ناشي از دوران‌هاي بحران‌زا مثل دوران كرونا و آثار پس از آن را به‌طور اثربخش‌تري مديريت كنند. همچنين غني‌سازي محيط كار و خانواده درطول بحران كرونا، مي‌تواند آمادگي زنان شاغل متأهل را در برابر بحران‌هاي مشابه در آينده افزايش دهد. ‌