پيش‌‌بيني رضايت زناشويي براساس انعطاف‌‌پذيري خانواده با نقش ميانجي مرزهاي خانواده

پژوهش حاضر با هدف پيش‌‌بيني رضايت زناشويي براساس انعطاف‌‌پذيري خانواده با نقش ميانجي مرزهاي خانواده به‌روش پيمايشي از نوع همبستگي انجام شد. بدين‌منظور 366 نفر از زوجين منطقه 19 شهر تهران باروش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و وارد پژوهش شدند. اطلاعات پژوهش بااستفاده از پرسش‌نامه رضايت زناشويي با رويكرد اسلامي، مقياس ارزيابي انسجام و انعطاف‌‌پذيري خانوادگي و پرسش‌نامه مرزهاي خانواده جمع‌آوري و داده‌‌ها بااستفاده از مدل‌يابي معادلات ساختاري تحليل شد. براي طبقه‌بندي، پردازش، تحليل‌‌داده‌ها از نرم افزارهاي SPSS و AMOS استفاده شد. ارزيابي مدل فرضي پژوهش بااستفاده از شاخص‌هاي برازندگي نشان داد كه مدل فرضي با مدل اندازه‌گيري برازش دارد (CFI=0.95, NFI=0.92, RMSEA=0.07). نتايج نشان داد كه رابطه انعطاف‌‌پذيري خانواده با واسطه‌‌گري مرزهاي خانواده بر رضايت زناشويي در سطح 0.05 P معنادار است و مرزهاي خانواده در رابطه بين انعطاف‌‌پذيري خانواده با رضايت زناشويي زوجين نقش ميانجي ايفا مي‌‌كند. براين‌اساس براي بهبود رضايت زناشويي، مداخله در انعطاف‌‌پذيري خانواده و مرزهاي خانواده در زوجين اهميت ويژه‌اي دارد.