بررسي فراواني آسيب نيدل استيك و چالش‌هاي عدم گزارش دهي آن در پرستاران اورژانس: يك مطالعه مقطعي

پيش‌زمينه و هدف: آسيب‌هاي نيدل‌استيك از شايع‌ترين آسيب‌هاي شغلي در پرستاران هستند كه به دلايل مختلف در اغلب موارد گزارش نمي‌شوند. اين مطالعه باهدف تعيين فراواني آسيب نيدل استيك و چالش‌هاي عدم گزارش دهي آن در پرستاران شاغل در بخش‌هاي اورژانس بيمارستان‌هاي آموزشي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي كردستان در سال 1402 انجام شد.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، 192 پرستار به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از چك‌ليست مشخصات دموگرافيك و پرسشنامه آسيب‌هاي نيدل استيك و چالش‌هاي عدم گزارش‌دهي آن جمع‌آوري شدند. براي مقايسه متغيرهاي كمّي در دو گروه از آزمون تي مستقل و براي بررسي ارتباط بين متغيرهاي كيفي با همديگر از آزمون كاي اسكوئر استفاده شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه 72 نفر (37.5درصد) در يك سال گذشته دچار نيدل استيك شده بودند. بيشترين فراواني محل آسيب انگشتان دست (70.8درصد) و بيشترين عامل نيدل استيك سرسوزن (44.4درصد) بود. همچنين 59.7 درصد از اين پرستاران، نيدل استيك شدن خود را گزارش نكرده بودند. «عدم استفاده قبلي از عامل نيدل استيك» (30.4درصد) و «ترس از كاغذبازي» (19.6درصد) بيشترين علل عدم گزارش نيدل استيك بود. نتيجه‌گيري: يك‌سوم پرستاران در طول سال گذشته دچار آسيب نيدل استيك شده بودند و بيش از نيمي از آنان آسيب خود را گزارش نكرده بودند. با توجه به خطرات بالقوه انتقال عفونت، كارگاه‌هاي آموزشي باهدف ارتقاي آگاهي از پيامدهاي نيدل استيك، برخورد مناسب مسئولان با فرد دچار آسيب نيدل استيك و از بين بردن اين فرهنگ نابجا و نامناسب سكوت ضروري است.