بررسي نقش هاي كه در بندهاي موصولي: رويكردي رده شناختي

كه از پركاربردترين تكواژها در نظام گفتاري و نوشتاري زبان فارسي است كه علاوه بر كاربردهاي گسترده اي چون ضمير مبهم، متمم نما، نشانۀ تأكيد و...به عنوان موصول نما در ابتداي بندهاي موصولي بدون تغيير شكل حضور يافته و نقش هاي متفاوتي را پذيرا مي باشد. هدف اصلي اين جستار مطالعۀ نقش هاي دستوري، معنايي و كاربردشناختي تكواژ كه در بندهاي موصولي زبان فارسي مي باشد. لذا براي ارائۀ توصيفي تا حدامكان كامل از تكواژ كه بررسي دقيق مجموعه اي از شواهد طبيعيِ كاربردِ اين پديده در زبان فارسي ضروري است. ازاين رو براي كارآمدي اين تحقيق، داده ها از جملات طبيعي گفتاري و نوشتاري گويشوران زبان فارسي جمع آوري شده اند. سپس تكواژ كه در بند هاي موصولي بر اساس نقش هاي دستوري و معنايي و نيز كاربرد شناختي مورد بررسي قرار گرفتند. در اين پژوهش كه مبتني بر تحقيق توصيفي و تحليلي مي باشد تلاش بر اين است تا در چارچوب نظريۀ رده شناختي با تكيه بر تعميم هاي رده شناختي كمري (1989) به اين پرسش ها پاسخ داده شود كه در بندهاي موصولي زبان فارسي تكواژ كه كدام نقش هاي دستوري،معنايي و كاربردشناختي را به عهده دارد؟در فرض اصلي تمام نقش هاي دستوري يك گروه اسمي براي كه در نظر گرفته شده اند. يافته هاي اين پژوهش حاكي از آن است كه تكواژ كه تمام نقش هاي دستوري يك گروه اسمي مانند: فاعل، مفعول...را دريافت مي نمايد. اين تكواژ نقش هاي معنايي متنوعي را چون كنشگر،كنش پذير،هدف پذيرا مي باشد. همچنين كه به عنوان نشانگر تأكيد پس از هر سازه اي كه هم داراي اطلاع كهنه و هم اطلاع نو باشد قرار گرفته و آن را مورد تأكيد قرار مي دهد.