خوانش نمودي محمول‌هاي حصولي و غايتمند در حضور عبارت تداومي؛ رويكردي كمينه‌گرا

مقولۀ نمود يكي از مهم‌ترين ويژگي‌هاي ساختاري و معنايي فعل‌هاست. بحث عبارت تداومي و تأثير آن بر خوانش نمودي انواع افعال نيز ازجمله مباحث مهم در بررسي نمود واژگاني به‌شمار مي‌رود. هدف پژوهش حاضر اين است كه به بررسي خوانش نمودي محمول‌هاي حصولي و غايتمند، كه هردو از نوع نهايت‌پذيرند، در حضور عبارت تداومي در زبان فارسي بپردازد تا مشخص شود كه افزودن يك عبارت تداومي به جملۀ حاوي محمول حصولي يا غايتمند چه تأثيري بر خوانش نمودي آن خواهد داشت. نتايج اين تحليل كه براساس رويكرد مك‌دونالد (2008) و در چارچوب برنامۀ كمينه‌گرا انجام شده است نشان داد كه افزودن عبارت تداومي به محمول‌هاي حصولي تكرارشدني و چرخه‌اي به خوانش «پايان زمان» منجر مي‌شود، اما در كنار محمول‌هاي حصولي تكرارنشدني اضمحلالي خوانش نهايت‌ناپذير تك‌رويدادي به‌دست مي‌دهد. بررسي تأثير حضور عبارت تداومي بر خوانش نمودي محمول‌هاي غايتمند نيز نشان داد كه خوانش نموديِ اين محمول‌ها  هم مانند محمول‌هاي حصولي در حضور عبارت تداومي نه‌تنها به نوع مفعول (از لحاظ كميت‌دار بودن يا نبودن) بستگي دارد، بلكه به ماهيت خود رويداد نيز بستگي دارد كه آيا تكرارپذير است يا تكرارناپذير.