بررسي هم‌ بستگي بين وضوح گفتار و سنجش ‌هاي آكوستيكي واكه‌ها در كودكان فارسي زبان داراي ديزآتري ناشي از فلج مغزي اسپاستيك

يكي از ويژگي ‏هاي گفتار فلجي (ديزآرتري)، توليد غيردقيق واكه‏ها و همخوان‏هاست كه عامل اصلي وضوح پايين گفتار است. با اين حال هنوز مشخص نيست كدام شاخص‏هاي آكوستيكي با وضوح گفتار در اين اختلال ارتباط قوي‏تري دارد. از طرف ديگر تعداد واكه‏ها، ويژگي‏هاي توليدي و آكوستيكي آن‌ها در زبان‏هاي مختلف متفاوت است. تاآنجاكه مي‏دانيم مطالعه‏اي روي توليد واكه‏ها در ديزآرتري دوران رشد در فارسي وجود ندارد، بنابراين درمورد جزئيات حركتي كه باعث بي‏دقتي‏ در تلفظ آن‌ها مي‏شود اطلاعات كافي موجود نيست. ازاين‏رو مطالعۀ حاضر با هدف بررسي برخي شاخص‏هاي آكوستيكي شامل فرمنت واكه‏ها، شاخص‏ آكوستيكي فضاي واكه‏اي (VSA)، نسبت مركزي ‏شدن فرمنت‏ها (FCR) و شاخص توليد واكه (VAI) و نيز رابطۀ آن‏ها‏ با وضوح گفتار در كودكان فارسي‌زبان مبتلا به ديزآرتري ناشي از فلج‏مغزي اسپاستيك انجام شد. در اين مطالعۀ مقطعي، 11 كودك تك‌زبانه داراي ديزآرتري ناشي از فلج مغزي سفت 9 ـ 3 ساله و همتايان سالم به روش در دسترس انتخاب شدند. براي هر يك از 6 واكۀ زبان فارسي 2 كلمۀ تك‏هجايي از طريق نرم‌افزار PRAAT مورد تحليل آكوستيكي قرار گيرد. وضوح كلمه و واكه نيز به‌صورت ميانگين درصد موارد قابل تشخيص محاسبه شد.  نتايج آزمون نشان داد تفاوت معنادار بين دو گروه در فرمنت سوم واكه‏هاي /a/ و /u/ و فرمنت دوم واكه /o/ وجود داشت. فضاي واكه‏اي و وضوح گفتار در كودكان ديزآرتري به‌طور معناداري كاهش داشت. VAS بيشترين هم‌بستگي را با وضوح داشت و شاخص آكوستيكي مناسبي براي بررسي وضوح گفتار در ديزآرتري است. با‏اين‏حال هر سه شاخص آكوستيكي مورد مطالعه رابطۀ معنادار متوسطي با وضوح داشت.