نقش تعديل‌كنندگي كنش ‌تأملي در رابطۀ ادراك پذيرش- طرد والديني و تنظيم هيجانات در نوجوانان

هدف: هدف از پژوهش حاضر، آزمودن نقش تعديل‌كنندگي كنش تأملي در رابطۀ ادراك پذيرش- طرد والديني و تنظيم هيجانات در نوجوانان بود.  روش: اين پژوهش از نوع مطالعات همبستگي است. جامعۀ آماري پژوهش را نوجوانان 18-14 سالۀ ايراني تشكيل دادند. داده‌ها به روش نمونه‌گيري در دسترس از 400 نوجوان داوطلب شركت در پژوهش جمع‌آوري شد. آن‌ها مجموعه‌اي از پرسشنامه‌هايي را به‌صورت آنلاين تكميل كردند كه اين پرسشنامه‌ها شامل: پرسشنامۀ كنش تأملي فوناگي و همكاران (2016)، فرم كوتاه پرسشنامۀ پذيرش- طرد والديني روهنر (2005) و دشواري در تنظيم هيجانات گراتز و روئمر (2004) بودند. براي پاسخ به سؤالات پژوهش از مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها: بين ادراك طرد پدر و مادر و همچنين بعد عدم قطعيت كنش تأملي با دشواري در تنظيم هيجانات نوجوانان رابطۀ مثبت و معناداري وجود دارد اما بعد قطعيت با دشواري در تنظيم هيجانات رابطۀ منفي معناداري داشت. همچنين بعد قطعيت كنش تأملي در رابطۀ ادراك طرد پدر و مادر با دشواري در تنظيم هيجانات نقش تعديل‌كننده داشت؛ در حالي‌كه بعد عدم قطعيت كنش تأملي نتوانست در رابطۀ ادراك طرد پدر و مادر با دشواري در تنظيم هيجانات نوجوانان نقش تعديل‌كننده ايفا كند. نتيجه‌گيري: در صورتيكه نوجوانان از كنش تأملي خوبي برخوردار باشند، مي‌توانند با تأثيرات ناشي از طرد والديني به‌شكل مطلوب‌تري كنار آيند. بنابراين كمك به بهبود سطح كنش تأملي مي‌تواند در دستور كار درمانگراني قرار بگيرد كه در حيطۀ كودك، نوجوان و روابط والد- فرزندي كار مي‌كنند.