طراحي و اعتباريابي مقياس مدارا بر اساس آموزه‌هاي اسلامي

هدف از پژوهش حاضر ساخت مقياس مدارا بر اساس آموزه‌هاي اسلامي و بررسي ساختار عاملي، روايي و پايايي آن بود. روش پژوهش كيفي ـ كمي (اكتشافي متوالي) بود. 320 آزمودني كه در سال تحصيلي 1399-1400 در دانشگاه‌هاي مشهد، مشغول به تحصيل بودند، به روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي، انتخاب شدند. ابزار اين مطالعه شامل مقياس مدارا، مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (DASS-21) و مقياس تاب‌آوري (CD-RISC) بود. ضريب نسبي روايي محتوا (CVR) و شاخص روايي محتوا (CVI)، به ترتيب، 0.84 و 0.82 بود. ضريب پايايي گاتمن با 0.84 نيز حاكي از پايايي مناسب براي اين مقياس است. آلفاي كرونباخ 0.76 به‌دست آمد. نتايج تحليل عاملي اكتشافي سه عامل را براي مقياس مدارا نشان داد: برخورد بردبارانه، گذشت نرم‌خويانه و هدايت خردمندانه. تحليل عاملي تأييدي نيز برازش ساختار سه عاملي مدل را مورد تأييد قرار داد. به‌علاوه، بين همۀ خرده مقياس‌ها و نمرۀ كلِّ مدارا با همۀ خرده ‌مقياس‌ها و نمرۀ كلِّDASS همبستگي معنادار منفي و همچنين بين نمرۀ كلِّ مدارا و مقياس تاب ‌آوري (CD-RISC) همبستگي معنادار و مثبت وجود داشت؛ بنابراين، مدارا مي‌تواند يك مهارت بين فردي در برنامه‌هاي آموزش مهارت‌هاي زندگي مد‌نظر قرار گيرد و سطح سلامت اجتماعي را در جامعه افزايش دهد.