آموزه‌هاي تربيتي در «ادعيه قرآني» با رويكرد سبك‌شناسي لايه‌اي (مطالعه موردي هفده آيه در لايه‌ي واژگاني)

از ديدگاه سبك شناسي لايه اي، قرآن كريم با شيواترين تكنيك هاي سبك ساز، آموزه هاي اخلاقي_تربيتي را مفهوم سازي نموده است؛ هر يك از لايه هاي زباني في نفسه بنيانِ ارتباط نبوده بلكه روابط بينافردي با زايش معاني نوين شكل مي گيرد. در ميان مفاهيم قرآن كريم، «ادعيه قرآني» به عنوان هسته ي عبادت، بسامد بالايي از ظرافت هاي معنايي را در زير و بم شاخصه هاي ممتاز زباني و به ويژه لايه ي واژگاني به خود اختصاص داده است؛ براين اساس نوشتار حاضر بر آن است تا با تكيه بر روش توصيفي و تحليلي و با رويكرد سبك شناسي لايه اي و مطالعه ي موردي لايه ي واژگاني، آموزه هاي تربيتي را در هفده ادعيه قرآني استخراج نموده و به اين سوال پاسخ گويد كه از چه اختيارات زباني جهت زايش مفاهيم تربيتي استفاده شده است؟ رهيافت هاي حاصل آنكه، واكاوي لايه ي واژگاني در قالب مؤلفه هاي آوايي، ساخت واژي و جايگزيني واژگاني، مفاهيمي مانند كمال گرايي، ادب گفتماني، فروتني داعي مقابل مدعوّ، ضرورت شكر نعمات و...را فراهم ساخته تا الگويي قرآني جهت كاربردينه سازي انسان كامل و تجسم سعادت ابدي شكل گيرد. گفتني است نوع تقاضاها، رتبه بندي و اولويت بندي درخواست ها وعوامل دستيابي به تقرب الهي با بررسي الگومدار و روشمند سطوح سبك شناختي قابل ارزيابي مي باشد.