ارزيابي زماني-مكاني كفايت و پايداري توزيع آب سطحي پس از خودكارسازي سامانه بهره برداري با بهره‌گيري از روش كنترل خودكار غيرمتمركز مطالعۀ موردي شبكۀ آبياري آبشار اصفهان

اين پژوهش در راستاي ارتقا بهره‌وري در بخش انتقال، توزيع و تحويل آب سطحي، اقدام به ارزيابي عملكرد سامانه كنترل خودكار (PI) در توزيع كافي و پايدار آب سطحي تحت سناريوهاي بهره‌برداري متاثر از كم‌آبي نمود. در اين ارتباط، كانال اصلي شبكه آبياري آبشار اصفهان به‌عنوان نمونه مطالعاتي انتخاب شد. در اين راستا هدف اصلي رصد تغييرات كفايت و پايداري توزيع آب سطحي قبل و بعد از خودكارسازي در شرايط بهره‌برداري متاثر از كم‌آبي مي‌باشد. با بررسي داده‌هاي تاريخي تامين آب سطحي اين شبكه هفت سناريوي بهره‌برداري به عنوان محتمل‌ترين سناريوها انتخاب شد. در ادامه فرآيند توزيع آب سطحي در كانال اصلي تحت هر سناريو در بهره‌برداري موجود و بكارگيري سامانه بهره‌برداري PI توسط شاخص‌هاي ارزيابي عملكرد كفايت و پايداري توزيع بررسي و مقايسه گرديد. نتايج تحقيق حاكي از آن بود كه در آبگيرهاي بالادستي ميزان بهبود هر دو شاخص كفايت و پايداري توزيع آب سطحي پس از خودكارسازي مشهود است. در آبگيرهاي ميان‌دستي و پايين‌دستي ميزان بهبود كفايت پس از خودكارسازي براي شاخص كفايت اندك و براي شاخص پايداري قابل توجه بود. ولي با شدت گرفتن كم‌آبي در دو سناريوي آخر عملاً تاثير خودكارسازي از نقطه‌نظر كفايت توزيع منفي ولي از نقطه‌نظر پايداري توزيع آب سطحي قابل دفاع بود.