بررسي كارايي مدل حداكثر آنتروپي در پتانسيل‌سنجي مناطق مستعد به خشكسالي هيدرولوژيك منابع آب زيرزميني (مطالعه موردي: دشت جيرفت)

كشور ايران در منطقه اي خشك و نيمه خشك واقع شده، كه بخش بزرگي از نيازهاي آبي آن از منابع آب زيرزميني تأمين مي شود. در دوره هاي خشكسالي شديد و طولاني مدت كه امكان تأمين آب از منابع آب سطحي وجود ندارد؛ آب زيرزميني يگانه منبع تأمين آب خواهد بود. بنابراين بررسي وضعيت اين منابع و تعيين عوامل اثرگذار روي آنها از اهميت شاياني برخوردار است. در اين پژوهش مناطقي كه در معرض خشكسالي شديد آب زيرزميني قرار دارند با استفاده از شاخص خشكسالي آب زيرزميني GRI شناسايي شدند و به منظورپتانسيل سنجي مناطق مستعد به خشكسالي به صورت تصادفي 70 درصد نقاط خشكسالي به منظور آموزش (واسنجي) مدل و 30 درصد براي اعتبارسنجي نتايج مدل انتخاب شدند. ميزان تأثير عوامل مؤثر بر خشكسالي آب هاي زيرزميني همانند فاصله از آبراهه، پوشش گياهي، ارتفاع، شيب، جهت شيب، شاخص رطوبت توپوگرافي TWI رطوبت سطح خاك، بارندگي با استفاده از مدل حداكثر آنتروپي و با بهره گيري از نرم افزار MAXENT در حوضۀ آبخيز دشت جيرفت مشخص شد. نتايج اين مطالعه براساس آزمون جكنايف نشان داد مهمترين فاكتورهاي تأثيرگذار بر خشكسالي آبهاي زيرزميني، ارتفاع، فاصله از رودخانه و رطوبت سطح خاك هستند و مدل بيشترين حساسيت را نسبت به اين پارامترها نشان داد. مقدار سطح زيرمنحني منحني تشخيص عملكرد نسبي 0/85 (ROC )و 76 /0 به ترتيب براي نمونه هاي تعليمي و آزمايشي نشان دهندۀ سطح قابل قبول نتايج است.