به كارگيري صفحات آب دوست پلانت بك در خاك و نقش آن بر رشد نهال تاغ در منطقه بياباني كاشان

ذخيره‌سازي آب در خاك به هنگام نهال‌كاري‌ از چالش‌هاي اصلي تثبيت بيولوژيكي به‌ويژه در مناطق خشك و بياباني است. در اين مطالعه استفاده از صفحات آبدوست كاملا بيولوژيك با نام تجاري پلانت‌بك به مدت سه سال (1397-1399) بر روي گونه تاغ (Haloxylon persicum) در ايستگاه تحقيقات مناطق خشك و بياباني كاشان و مقايسه آن با شاهد مورد آزمون قرار گرفت. به اين منظور كاشت نهال‌ها بر روي صفحات پلانت‌بك كه داخل چاله‌هايي به عمق 30-40 سانتي‌متر كارگذاري شده بود، انجام شد. آبياري نهال‌ها چهار هفته و دو هفته يك بار طي شش ماه در دو سال (بهار و تابستان) در مقادير 10 و 20 ليتر براي هر پايه انجام شد. داده‌ها بر اساس طرح كرت‌هاي دو بار خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با استفاده از برنامه نرم‌افزار SAS تجزيه آماري شدند و مقايسه ميانگين‌‌ها به روش دانكن انجام شد. نتايج نشان داد، اثر تيمار مصرف آب بر قطر تاج، حجم تاج‌پوشش و ميزان بيوماس معنا‌دار است. بالاترين ميزان توليد بيوماس در سال آخر در تيمار پلانتبك در دو هفته آبياري و مصرف 10 ليتر آب به 1050 گرم رسيد كه نسبت به شاهد خود بيش از 45 درصد افزايش داشت. از برهمكنش تيمارهاي معنادار در توليد بيوماس نتيجه شد كه پلانت بك به طور ميانگين نسبت به شاهد بيش از 20 درصد برتري داشت. بنابراين، ميتوان گفت كه صفحه هاي پلانت بك در مجموع نسبت به شاهد لااقل به همين مقدار در كاهش مصرف آب مؤثرتر بودند.