دگرديسي تعاملِ هنري و سرگشتگيِ نهادي: ارائۀ الگوي دادۀ‎‍بنياد تعيين‌كننده‌هاي جامعه‌شناختي رابطۀ هنرمندان هنرهاي تجسمي با مخاطبان در شهر اصفهان

اين پژوهش، با هدف ارائۀ الگوي داده‎‍بنياد تعيين‎‍كننده‎‍هاي جامعه‎‍شناختي ارتباطات هنرمندان هنرهاي تجسمي با مخاطبان و با استفاده از رويكرد كيفي و روش نظريۀ زمينه‎‍اي به انجام رسيده است. مشاركت‎‍كنندگان پژوهش شامل كارشناسان در حوزۀ هنر بودند كه با استفاده از شيوۀ نمونه‎‍گيري هدفمند- نظري، تعداد 14 نفر از آنها به‌عنوان نمونه انتخاب شد. براي گردآوري داده‎‍ها از مصاحبۀ عميق نيمه‎‍ساختاريافته و به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‎‍ها، از سه شيوۀ‎‍ كدگذاري باز، محوري و گزينشي استفاده شده است. يافته‎‍هاي پژوهش بيانگر اين است كه عوامل تأثيرگذار بر رابطۀ هنرمند- مخاطب عبارت‌اند از: فهمِ تكه‌تكه‌شده از تعامل، شخصيت حرفه‌اي- اخلاقي و چرخش تكنولوژيك (شرايط علي)، ناكارآمدي نهادي و فساد نهادينه‌شده (شرايط زمينه‌اي)، اقتصاد هنر و دگرديسي مخاطب (شرايط مداخله‌گر). اين عوامل و شرايط در وضعيت فعلي جامعۀ ايراني، سبب تخريب نسبي رابطۀ هنرمند و مخاطب شده‌اند. براي رهايي از اين وضعيت، مشاركت‌كنندگان اين استراتژي‌ها را ارائه داده‌اند: تعامل همدلانه، مخاطب‌شناسي مداوم، بازسازي نهادي، فرهنگ‌سازي هنري و بازسازي اقتصاد هنر. در صورت تحقق اين راهبردها، تعالي هنري-فكري، بازآفريني ساحت فرهنگي هنر و بازآفريني ساخت اجتماعي هنر (پيامدها) اتفاق خواهد افتاد. به‌طور كلي‌ نتايج پژوهش، نشانگر تعامل و رابطۀ دوسويۀ هنرمند-مخاطب، هنر-جامعه بود.