شناسايي و اولويت بندي روش هاي روسازي سطوح پروازي فرودگاه هاي ايران با استفاده از تكنيك هاي تصميم گيري چند معياره (MCDM )

در اين پژوهش تلاش شده است كه با نگاه چند جانبه بر موارد مهم و تاثيرگذار،ضمن رفع نواقص موجود،به تفكيك و گزينش روش هاي متنوع روسازي سطوح پروازي پرداخته شود.براي رسيدن به اين هدف، ابتدا تلاش مي گردد با مروري بر مباني و پيشينه پژوهش‌هاي به انجام رسيده در اين حوزه،معيارهاي مؤثر سنجيده شود و سپس با بررسي مزايا و معايب اين روش ها، گزينه ي منتخب ارائه گردد.اين موضوع به دليل حصول منافع ايمني، زيست محيطي و اقتصادي از اهميت زيادي برخوردار است. متاسفانه تا به امروز در انتخاب يك تكنيك با ويژگي هاي چند معياره براي استفاده در اولويت بندي متد روسازي غفلت شده است. اين مسأله، ناخواسته هر فرودگاه را متحمل هزينه هاي هنگفتي مي‌نمايد. از آنجا كه تبادل شاخص‌ها در اولويت بندي انواع روسازي بر اساس ويژگي‌هاي خاص آنها يك مسئله چند معياره غيرجبراني مي‌باشد،حل اين مسائل با تحليل تخصصي پارامترهاي موثر و بكارگيري دانش تصميم‌گيري چندمعيار‌ه قابل انجام است،بر اين اساس پس از شناسايي معيارها مبتني بر مباني نظري و نهايي‌سازي بر اساس نظرات خبرگان،براي وزن‌دهي به معيارها از تكنيك خبره‌سنجي (ميانگين وزن ارائه شده توسط خبرگان پژوهش) و با توجه به شرايط مسأله از تكنيك الكتره براي اولويت‌بندي روش‌هاي روسازي (آلترناتيوهاي تصميم‌گيري) استفاده شده است.يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه ترتيب اولويت در اين روسازي ها، عبارتند از آسفالت سنتي، ،آسفالت پليمري، آسفالت ماستيكي(SMA ),بتن سنتي،آسفالت لاستيكي،آسفالت سبز،آسفالت متخلخل،بتن منعطف(ECC )،بتن سبز،بتن اسفنجي كه بر اين مبنا پيشنهاد مي گردد از نتايج حاصل براي انتخاب گزينه ي مناسب در فرودگاه هاي كشور استفاده شود.