آموزه‌هاي تربيتي اقامه نماز و بررسي تاثير آن بر شادكامي (با روش تصوير سازي ذهني)

مطابق با آيات، اقامه نماز به عنوان يكي از آموزه هاي تربيتي قرآن، باعث زدودن حزن و اندوه مي شود. اما در پژوهش پيشين نويسنده عليرغم پژوهش هاي ديگر پژوهشگران، رابطه معناداري ميان افسردگي و نمازخواني وجود نداشت. برپايه فرضيه ي تفاوت ميان نمازخواني و اقامه نماز، اين تحقيق به بررسي تاثير اقامه نماز به شيوه تصويرسازي ذهني بر شادكامي افراد مي پردازد. روش اين پژوهش به صورت شبه آزمايشي و جامعه ي آماري دانش آموزان متوسطه ناحيه 1 شهر شيراز بود. نمونه مورد مطالعه 24 نفر بود كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از روش نمونه گيري  تصادفي ساده  به صورت تصادفي در گروه هاي كنترل و آزمايش قرار گرفتند. جامعه نمونه، بعد از چهار جلسه آموزش تصويرسازي ذهني اقامه ي نماز، 40 روز به اجراي عملي تصويرسازي فضاي نماز پرداختند. مطابق با يافته هاي اين پژوهش و به استناد پرسشنامه شادكامي آكسفورد و بررسي آن  با استفاده از روش تحليل كوواريانس، ميانگين نمرات شادكامي گروه آزمايش در مرحله پيش آزمون 83/40  بوده كه پس از آموزش تصويرسازي فضاي نماز به 85/51 رسيده است. ولي در گروه كنترل ميانگين نمرات شادكامي در پيش آزمون 08/69 و در پس آزمون 50/70 بوده است. اين تحقيق نشان مي دهد كه نماز به شرط اقامه ي آن و نه صرفا خواندن آن، مي تواند مؤلفه ي اثرگذاري  در شادكامي باشد. پيشنهاد مي شود پژوهش هاي شبه آزمايشي بيشتري براي راستي آزمايي اين نتيجه انجام گردد تا در صورت اثبات نتايج، طرح تصويرسازي فضاي نماز در سطح گسترده تري در جامعه ارائه شود.