زمينه‌هاي اثرگذاري قصه‌هاي قرآني در تحول اجتماعي با رويكرد رفتارگرايي اجتماعي

بر مبناي نظريه رفتارگرايي اجتماعي، قصه هاي قرآني در تغيير رفتار و تحول جامعه مؤثر بوده و تلميح به گزارش هاي تاريخي سلف مي تواند زمينه تأمين هدف رشدي دوره هاي مختلف نزول را تأمين كند. در اين جستار دور ه هاي نزول قرآن به پنج دوره رشد پنهاني، استقرار دين، حضور علني مسلمين، تشكيل و توسعه جامعه اسلامي و دوره تثبيت دين تقسيم بندي شده و  با روش توصيفي – تحليلي، قصص قرآن به عنوان يكي از مؤلفه هاي تأثير گذار در تحول تدريجي اجتماع عصر نزول مورد بررسي قرار مي گيرد. به نظر مي رسد موضوع اين آيات در دوره اول در راستاي دلگرمي پيامبر(ص) و بيان تكراري بودن تكذيب انبياء در مكاتب گذشته مي باشد. دوره دوم نزول قرآن بيشترين نمود قصص قرآني است كه اين مؤلفه با استناد به تقسيم بندي آيه 29 سوره فتح نقش موازرتي و معاضدتي در راستاي هدف استحكام دين را داشته است. در دوره سوم با شروع حضور علني پيامبر(ص) در جامعه ي اكثراً مشرك، شاهد نگاه ويژه حمايتي خداوند در راستاي اقتدار آفريني انبياء هستيم. در دوره چهارم از عنصر داستان در تبيين بهتر فروع دين و تشويق مسلمين به جهاد استفاده شده و نهايتاً در دوره پنجم سعي در آماده سازي جامعه براي دوران پس از رسالت و جلوگيري از انحراف در قالب داستان شده است.