تشكل‏هاي دانشجويي به‌مثابه‌ي «اجتماع بازي» تفسير سازوكارهاي ايجاد تمايز در تشكل‏هاي دانشجوييِ دانشگاه تهران

بازي دانشجويان در تشكل ‏ها چگونه آغاز مي‏شود؟ بازي‏ هايي كه دانشجويان در تشكل‏ ها درمي ‏اندازند، چگونه آن‌ها را در فرارفتن از موقعيت ياري مي‏ ساند؟ و دانشجويان چگونه از اين فرارفتن از موقعيت در جهت تحقق خود، ايجاد تمايز و توليد يك فرهنگ مشخص بهره مي‏ برند؟ اين‌ها پرسش ‏هايي است كه تلاش شده به آن‌ها در اين مقاله، پس از تلاش براي ارائه‌ي يك مفهوم ‏پردازي پديدارشناسانه از بازي و انجام تحقيقي با استفاده از تكنيك مشاهده و گروه‏ هاي متمركز بر دانشجويان فعال در تشكل ‏هاي دانشجويي دانشگاه تهران، پاسخ داده شود. هدف اصلي در مقاله‌ي حاضر، تفسير سازوكارهاي ايجاد تمايز و توليد يك فرهنگ مشخص دانشجويي در تشكل‏ هاي دانشجويي است. براساس نتايج تحقيق به نظر مي‏رسد مهم‌ترين راهبرد ايجاد تمايز در تشكل‏هاي دانشجويي درانداختن بازي‏هايي است كه در اين مقاله از آن‌ها به بازي‏ هاي لوديك تعبير شده است. تمايز به‌واسطه ‏ي درانداختن چنين بازي ‏هايي در دو سطح رخ مي‏ دهد: يكي تمايز ميان دانشجويان فعال در تشكل‏ هاي دانشجويي و ديگر افراد، و ديگري ميان خود تشكل‏ هاي دانشجويي. در اين مقاله چگونگي ايجاد تمايز در اين دو سطح توضيح داده شده است. دانشجويان در سطح نخست از راه ايجاد اجتماعات بازي از ديگران تمايز مي‏يابند و در سطح دوم، از طريق درانداختن رقابتي بازي‏گون و توليد نمادهاي متمايزكننده، ميان خود تمايز ايجاد مي‏كنند.