مروري بر پيشرفت در فرآيندهاي كپسوله‏ سازي و مكانيسم‏ هاي خودترميم‏ شوندگي براي محافظت در برابر خوردگي فعال

استفاده از پوشش‏ هاي آلي، رايج ترين و به صرفه ترين روش براي حفاظت در برابر خوردگي و افزايش عمر مفيد بسياري از سازه هاي فلزي در محيط‏ هاي خورنده است. با اين حال، پس از ايجاد آسيب در پوشش محافظ، فرآيندهاي تخريب به سرعت گسترش مي‏ يابد. براي دستيابي به عملكرد طولاني مدت پوشش در محيط خورنده، حفاظت فعال به كارگرفته شده همراه  با عيوب خود ترميم شونده ضروري است. در مقاله مروري حاضر ابتدا ويژگي مواد خودترميم براي كاربردهاي ضد خوردگي بيان شده، سپس به طبقه‏ بندي فرآيند كپسوله‏ سازي كه شامل كپسوله سازي فيزيكي و شيميايي بوده پرداخته شده و درنهايت خلاصه‌اي از كارهاي اخير در زمينه سيستم‌هاي حفاظتي چند سطحي جديد ارائه شده كه بر اساس رهاسازي كنترل‌شده گونه‌هاي ضد‏خوردگي از ميكرو و نانو حامل هوشمند، در يك زمينه پوشش پليمري است. همچنين اين مقاله يك رويكرد خودترميمي كه شامل چندين مكانيسم پيشگيري و ترميم آسيب را بوده را مورد بررسي قرار مي‏ دهد، كه شامل به دام افتادن يون‌هاي خورنده، مهار خوردگي و جابجايي آب از نقص‌هاي فعال مي باشد. در بخش ديگر مقاله مروري بر روش هاي ارزيابي عملكرد پوشش‏ هاي خود‏ترميم‏شونده با استفاده از تكنيك هاي الكتروشيميايي، سطحي و ميكروسكوپي شده است و همچنين پيشنهادهايي براي تكنيك هاي الكتروشيميايي جايگزين براي ارزيابي پوشش خود ترميم شونده بررسي مي شوند. در انتها در بحث مدلينگ، به تحقيقات محاسباتي در مورد مواد خود ترميم شونده پرداخته مي شود.