مروري بر استفاده از گل قرمز (باطله توليد آلومينيوم از بوكسيت) به عنوان جاذب آلاينده‌هاي آبي

گل قرمز به عنوان باطله فرآيند باير (توليد آلومينيوم از بوكسيت) با خاصيت pH بالا (13-10) و حلاليت براي فلزات سنگين، اثرات زيست محيطي مخرب فراواني را به همراه دارد. از طرفي به علت خواص فيزيكي- شيميايي خاص خود از جمله وجود انواع اكسيدهاي فلزي، سطح ويژه بالا و وجود سايت هاي فعال سطحي، همواره داراي كاربردهاي متعدد از جمله جاذب انواع آلاينده‌هاي زيست محيطي مطرح بوده است. عواملي همچون طول زمان ذخيره سازي و نوع فرآيند توليد بر نوع تركيبات تشكيل دهنده، قابليت تبادل يوني و ميزان فعاليت گل قرمز مؤثر هستند. با افزايش زمان ذخيره سازي، تعداد و ميزان فعاليت فازهاي تبادل يوني در سطح گل قرمز و خواص جذب آن كاهش مي‌يابند. در مقايسه با ساير جاذب هاي طبيعي همچون پوسته نارگيل، خاكسترهاي بادي و آتشفشاني و ضايعات پوستي جانداران، گل قرمز ظرفيت جذب بالاتري از خود نشان داده و در مقايسه با جاذب هاي سنتزي، هزينه بسيار كمتري براي استفاده دارد. اگرچه سطح ويژه گل قرمز (m^2/g 22-35) در مقايسه با جاذب هاي پرهزينه‌اي مانند كربن فعال (m^2/g 1000-1100)  كمتر است اما در مقايسه با جاذب هاي طبيعي و ارزان (m^2/g1-10) داراي سطح ويژه قابل قبولي است. در ميان آلاينده‌هاي آنيوني و فلزي، گل قرمز به ترتيب در مورد فسفات و كادميم با ظرفيت جذب 192 و 50 ميلي گرم بر گرم موفق‌تر از ساير آلاينده‌ها بوده است. بررسي عوامل مؤثر بر جذب سطحي نشان مي‌دهند دما، زمان و  pH از جمله مهم ترين عوامل مؤثر بر جذب انواع آلاينده‌ها توسط گل قرمز بوده‌اند. انواع روش هاي حرارتي، اسيد شوئي، شستشو با آب دريا و استفاده از مواد افزودني، براي بهبود خواص جذب، اصلاح سطح و كاهش pH  گل قرمز مورد استفاده قرار گرفته‌اند كه تركيب روش هاي اسيدشوئي- حرارتي، اسيدشوئي- رسوب دهي با آمونياك و اسيدشوئي- سطح ساز كاتيوني جزو مؤثرترين اين روش ها بوده‌اند.