اثر 12 هفته تمرين‌ تناوبي با سه ‌شدت مجزا برسطح مايوستاتين سرمي زنان غيرفعال چاق و داراي‌ اضافه ‌وزن

مقدمه و هدف: افزايش هزينه انرژي در درمان چاقي و اختلالات آن ضروري است. مايوستاتين مي تواند اين سازوكار را تضعيف نمايد، درحاليكه تمرين ورزشي مهاركننده ي مايوستاتين است. پژوهش حاضر به بررسي اثر۱۲ هفته تمرين تناوبي با سه شدت كم، متوسط و زياد برمايوستاتين سرم زنان غيرفعال چاق و داراي اضافه وزن پرداخته است. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، 47 زن (3.25±40.2سال) غيرفعال چاق و داراي اضافه وزن به روش تصادفي ساده در چهارگروه شدت كم، شدت متوسط، شدت زياد وكنترل قرارگرفتند (هرگروه تمريني12وكنترل11نفر). برنامه تمرين تناوبي12 هفته اي با سه جلسه در هفته و شدت هاي50 تا 63‌، 64 تا 76 و 77 تا93 درصد حداكثر ضربان قلب به اجرا درآمد.نمونه گيري درحالت ناشتا انجام گرفت. آناليز داده هاي آماري با آزمون تحليل واريانس اندازه هاي مكرر در سطح معني داري (0.05 p) انجام شد.نتايج: 12هفته تمرين تناوبي با شدت هاي مختلف، تغيير معني داري در مايوستاتين سرم زنان غيرفعال چاق و داراي اضافه وزن ايجاد نكرد، همچنين بين گروه هاي تمريني تفاوت معني داري مشاهده نشد(0.05 P).ازطرفي در هر سه شدت تمريني اختلافات معني داري در شاخص هاي تركيب بدن و VO2max (بيشينه اكسيژن مصرفي برحسب ميلي‌ليتر دركيلوگرم وزن بدن دردقيقه) درمقايسه با قبل آن ايجاد شد. اختلافات معني داري درشاخص نسبت دوركمر به دور لگن و شاخص توده بدني بين گروه شدت زياد و گروه كنترل، در شاخص درصد چربي بدن بين هر سه شدت ‌تمريني با گروه كنترل و در شاخص VO2max بين گروه شدت زياد با سه گروه ديگر و بين گروه شدت متوسط با گروه كنترل ملاحظه گرديد.نتيجه‌گيري: با وجود عدم تغيير مايوستاتين سرم متعاقب12 هفته تمرين تناوبي با سه شدت مختلف، تغييرات مطلوبي در شاخص هاي تركيب بدن و VO2max با برتري گروه شدت زياد نسبت به ساير گروه هاي تمريني ايجاد شد، بنابراين مي توان ازاين شدت تمريني براي بهبود مطلوب تركيب بدن و افزايش VO2max زنان غيرفعال چاق و داراي اضافه وزن استفاده نمود.