مقايسه اثر ضدميكروبي حلالهاي آبي والكلي گياه آنغوزه (Frula assafoetida) تحت شرايط In-vitro

مقدمه: در سال هاي اخير، با افزايش مشكلات زيست‌محيطي و همچنين مقاومت ميكروبي در برابر آنتي‌بيوتيك ها، تلاش ها جهت گسترش و توسعه تركيبات زيست‌فعال با قابليت ضدميكروبي شديداً افزايش‌يافته است. عصاره هاي گياهي به عنوان منابع بالقوه از اين تركيبات زيستي از اهميت فراواني برخوردارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسي و مقايسه فعاليت ضدميكروبي عصاره آبي و الكلي صمغ آنغوزه در شرايط آزمايشگاهي مي‌باشد. روش: در اين مطالعه تجربي، فعاليت ضدباكتريايي عصاره هاي آبي و متانولي آنغوزه به روش انتشار ديسك مورد ارزيابي قرارگرفت. حداقل غلظت مهاركنندگي (MIC) و حداقل غلظت كشندگي (MBC) عصاره ها بررسي‌شد. آناليز داده‌ها با استفاده از آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي و با استفاده از نرم‌افزار SPSS 25 انجام شد. يافته‎ها:  نتايج نشان‌داد عصاره آبي در مقايسه با عصاره متانولي فعاليت ضدميكروبي بالاتري را داشته است، به‌گونه اي كه كمترين مقدار MIC و MBC به ترتيب در غلظت هاي 0.77 و 1.55 ميلي گرم بر ميلي ليتر، براي عصاره آبي و عليه باكتري باسيلوس سوبتيليس مشاهده‌شد. نتيجه‎گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه نوع حلال و روش عصاره‌گيري تأثير بسزايي در اثرات ضد باكتريايي تركيبات زيست‌فعال دارد. عصاره هاي مختلف آنغوزه با داشتن فعاليت ضدباكتريايي مناسب عليه باكتري ها به‌ويژه باكتري‌هاي گرم‌مثبت، مي توانند به‌عنوان يك منبع اميدبخش در فرآورده هاي بهداشتي و درماني استفاده‌شوند.