نگرش به خودكشي براساس شفقت به خود و تكانشگري با ميانجيگري استرس ادراك‌‌شده در دانشجويان دانشگاه آزاد زنجان1402

مقدمه: خودكشي يكي از موضوعات مهم در حوزه سلامت روان است. جوانان به عنوان پرخطرترين گروه در معرض خودكشي شناخته شده‌اند هدف پژوهش حاضر بررسي نگرش به خود كشي بر اساس شفقت به خود و تكانشگري با ميانجي‌گري استرس ادارك شده مي‌باشد. روش: پژوهش حاضر از لحاظ ماهيت از نوع تحقيقات توصيفي و از نوع همبستگي است. حجم نمونه به تعداد 336 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي و ابزار فرمول كوكران حجم نمونه 336 نفر برآورد شد. جهت گردآوري داده‌ها از 4 پرسشنامه استانداردشده (پرسشنامه نگرش به خود كشي، شفقت به خود تف و همكاران، تكانشگري بارت و همكاران، استرس ادراك‌شده كوهن و همكاران) استفاده‌شد. يافته‎ها: نتايج ناشي از تحقيق نشان داد كه بين مولفه‌هاي شفقت به خود، تكانشگري و نگرش به خودكشي با درنظرگيري نقش ميانجي استرس ادراك‌‌شده رابطه معناداري وجود دارد. نتيجه‎گيري: با توجه به يافته‌ها، به خانواده‌ها و دانشگاه‌ها توصيه مي‌شود كه در دانشجويان مخصوصا در كساني كه علائم افسردگي را نشان مي‌دهند شفقت به خود را تقويت كرده و تكانشگري و استرس را كنترل كنند، و پيشنهاد مي‌شود در دانشگاه‌ها در اين باره تمهيدات لازم را بيانديشند.