بررسي كار تيمي و برخي عوامل مرتبط به آن در پرستاران

مقدمه: كار تيمي يكي از اجزاي حياتي مسئوليت و نقش پرستاري در سيستم مراقبت و درمان بيماران بوده و يكي از توانايي‌هايي اســت كه امروزه به شــدت در عرصه حرفه‌اي پرستاري باارزش و مورد تاكيد است. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعيين ميزان كار تيمي و  برخي عوامل مرتبط به آن در پرستاران صورت‌گرفت. روش: پژوهش حاضر يك مطالعه مقطعي توصيفي_تحليلي است كه در سال 1398 در بيمارستان‌هاي منتخب غرب استان اصفهان انجام‌شد. 181 نفر از پرستاران با فرمول كوكران به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب‌شدند. ضمن رعايت ﻣﻼﺣﻈﺎت اﺧﻼﻗﯽ، داده‌ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد ارزيابي كار تيمي هوگل و گموئندن، جمع‌آوري‌شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با آزمون‌هاي آمار توصيفي و استنباطي (ضريب همبستگي اسپيرمن، من ويتني و كاي اسكوئر) با نرم افزار 24SPSS انجام‌شد. يافته‎ها: ميانگين نمره كار تيمي پرستاران (16.22± 141.67) بود. همچنين بين ميانگين نمره كار تيمي و سن پرستاران رابطه معني‌داري وجودنداشت (0.05p ) و ميانگين نمره كار تيمي پرستاران براساس سابقه‌كار تفاوت معني‌داري را نشان‌داد (0.05p )، اما ميانگين نمره كار تيمي پرستاران برحسب جنسيت، وضعيت تاهل، سطح تحصيلات، نوع بخش و نوع شيفت پرستاران تفاوت معني‌داري نداشت (0.05p ).  نتيجه ‌گيري: باتوجه‌به نتايج مطالعه حاضر، ميانگين نمره كار تيمي پرستاران مطلوب است. باتوجه‌به نقش كار تيمي بر بهبود و ارتقاء كيفيت مراقبت، پيشنهادمي‌شود، بر اصول كار تيمي در محيط‌هاي باليني تاكيدشود.