بررسي و نقد اشكالات عبدالفتاح خالدي بر انديشۀ توحيدي شيعه در اصول كافي

يكي از مسائل مورد اخت الف درباره صفات الهي بين سلفيه و متكلمان، تفسير آيات صفات به معاني كيفي است. متكلمان چنين تفسيري را منافي با تنزيه خداوند متعال مي دانند؛ در مقابل سلفيان با تمسك به برخي تفاسير علماي سلف، تأ كيد بر اثبات چنين معاني اي در تفسير آيات صفات شده اند. از جمله دلايل سلفيان، تفسير مالك بر آيه استواء است. آنان با تمسك به برخي از تفسيرهاي منسوب به مالك از آيه استواء، ادّعا مي كنند مالك بن انس باورمند به اثبات كيفيت بر خداوند متعال است؛ بر اين اساس مي توان استواي خداوند بر عرش را به معناي علو و استقرار تفسير كرد. با پژوهش حديثي كه در ده طريق تفسيري منسوب به مالك در آيه استواء انجام شد، مشخص م يشود عبارت مورد تمسك سلفيان از ناحيه سند و دلالت با مناقشه هايي همراه است و تنها دو طريق از اعتبار سندي برخوردار است كه در ناحيه دلالي نشان از آن است كه مالك در تفسير آيه استواء، با وجود آنكه تفسير آيه را به خداوند تفويض مي كند، درصدد تنزيه خداوند از معاني كيفي نيز بوده است.