تعيين سناريوي بهينه كاهش اثرات ناشي از شوك حذف ارز ترجيحي بر گروه‌هاي عمده غذايي؛ رهيافت مدل تعادل عمومي قابل محاسبه پوياي بازگشتي (RDCGE)

شواهد بيانگر آن است كه سياست حذف ارز ترجيحي از كالاهاي اساسي، اگرچه منجر به كاهش ميانگين تورم ماهانه گروه‌هاي عمده غذايي نسبت به دوره تخصيص ارز ترجيحي به كالاهاي اساسي شده، ليكن، ميانگين تورم نقطه‌به‌نقطه گروه‌هاي غذايي را افزايش داده است. حال، سؤال اساسي اين است كه در چه‌صورت اجراي سياست مذكور، منجر به كاهش اثرات منفي بر توليد و مصرف گروه‌هاي عمده غذايي خواهد شد؟ براين اساس، در پژوهش حاضر نتايج حاصل از شبيه‌سازي 18 سناريو، در قالب نوع حذف ارز ترجيحي (يكباره، طي سه و طي پنج سال)، نوع جبران حمايتي (نقدي يا كالايي) و سطح پوشش حمايتي (تمامي دهك‌ها، دهك‌هاي پائين و متوسط يا تنها دهك‌هاي پائين درآمدي)، بر توليد و مصرف گروه‌هاي عمده غذايي (گوشت مرغ، تخم‌مرغ، شير، گوشت قرمز و روغن خوراكي) بررسي شد. براي اين منظور، داده‌هاي مورد نياز از ماتريس حسابداري اجتماعي مركز پژوهش‌هاي مجلس و جدول داده-ستانده بانك مركزي گردآوري شد. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها نيز از مدل تعادل عمومي محاسبه‌پذير پوياي بازگشتي (RDCGE) و نرم‌افزار متلب استفاده شد. نتايج نشان داد در ميان سناريوهاي مورد بررسي، بهترين سناريو، سناريوي حذف ارز ترجيحي طي دوره پنج ساله، جبران حمايتي نقدي و پوشش حمايتي از دهك‌هاي پائين و متوسط درآمدي مي‌باشد. بدين مفهوم كه اگر دولت حذف ارز ترجيحي را به‌تدريج طي دوره پنج ساله انجام داده و بصورت نقدي از دهك‌هاي پائين و متوسط درآمدي حمايت كند، اثرات منفي ناشي از شوك آن بر توليد و مصرف گروه‌هاي عمده غذايي خنثي شده و سپس مثبت مي‌شود.