مفهوم‌سازي استراتژي تحول ديجيتال و شناسايي الزامات و قابليت‌هاي پشتيبان شكل‌دهي آن با رويكرد فراتركيب

اين روزها، فناوري‌هاي ديجيتال تمامي جنبه هاي زندگي انسان را تحت تاثير قرار داده است و ابعاد مختلف آن را با تحول همراه كرده است. سازمان‌هاي مختلف، به صورت ويژه سازمان‌هاي سنتي و پيش‌ديجيتال، به منظور رقابتي ماندن، ملزم به بازآفريني تمامي ابعاد خود متناسب با عصر ديجيتال هستند. از اين رو تحول ديجيتال ضرورتي غيرقابل اجتناب براي كسب‌وكارهاي امروز است كه در صورت عدم سياست‌گذاري و اتخاذ استراتژي مناسب براي آن و به تبع آن پياده‌سازي اشتباه و ناكامي، خسارات قابل توجهي را متحمل خواهند شد. بنابراين سياستگذاري در حوزه تحول ديجيتال به يك روند اصلي در سال‌هاي اخير در كشورهاي مختلف تبديل شده است. در اين فضا سياستگذاران بايد درك درستي از فضاي تحول ديجيتال و مفاهيم كليدي اين حوزه داشته باشند تا بتوانند با تصميمات بهنگام و مناسب، مسير كارا و اثربخشي را براي تحول ديجيتال فراهم آورند. اولين گام در اين مسير، شكل‌دهي استراتژي تحول ديجيتال مي‌باشد كه به يك دغدغه كليدي براي سازمان‌هاي امروز تبديل شده است. علي‌‌رغم اينكه منابع متعددي به تبيين ضرورت شكل‌دهي استراتژي تحول ديجيتال پرداخته‌اند، اما مفهوم‌سازي جامعي از آن در مباني نظري اين حوزه انجام نشده است. از اين رو، پژوهش حاضر با هدف مفهوم‌سازي استراتژي تحول ديجيتال انجام شده است. در اين پژوهش با بررسي نظام‌مند ادبيات و با استفاده از روش تحقيق فراتركيب، ضمن تعريف استراتژي تحول ديجيتال و تحليل ارتباط اين استراتژي با ساير استراتژي‌هاي سازمان، الزامات شكل‌دهي و قابليت‌هاي سازماني پشتيبان آن شناسايي شده است. بدين منظور پس از بررسي 17 مقاله منتخب، تعريف مشخصي از استراتژي تحول ديجيتال ارائه و ارتباط آن با استراتژي كسب و كار و استراتژي‌هاي وظيفه‌اي تحليل شده است. همچنين الزامات شكل‌دهي استراتژي تحول ديجيتال در دو دسته محتوايي و فرايندي ارائه مي‌گردد. در نهايت نيز سه دسته قابليت فرهنگي، ساختاري و رهبري به‌عنوان قابليت‌هاي پشتيبان شكل‌دهي استراتژي تحول ديجيتال شناسايي شدند.