تاثيراستدلال اخلاقي بر سبك‌هاي عمومي تصميم‌گيري مديران با ميانجيگري اخلاق حرفه‌اي

مقدمه و هدف: تصميم‌گيري از اجزاي تفكيك ناپذير مديريت به شمار مي‌آيد و در تمام اجزاء مديريت به  نحوي جلوه‌گر است. همچنين مسائل اخلاقي به عنوان اساسي ترين دغدغه بشر مطرح شده است. هدف پژوهش حاضر، مطالعه تاثير استدلال اخلاقي در پيش بيني ميزان سبك عمومي تصميم‌گيري مديران؛ با ميانجيگري اخلاق حرفه‌اي است. روش شناسي پژوهش: اين پژوهش با روش توصيفي همبستگي و با روش مدل يابي معادلات ساختاري(SEM) انجام شد. جامعه ي آماري پژوهش را كليه ي مديران مدارس شهر اروميه سال تحصيلي 1400 1401 به تعداد 212 نفر تشكيل مي‌دادند كه از بين آن‌ها با استفاده از جدول كرجسي مورگان 137 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه اخلاق حرفه‌اي كادوزير (2000)، پرسشنامه استدلال اخلاقي معنوي پور(1390) و پرسشنامه سبك‌هاي عمومي تصميم گيري اسكات و بروس (1995) بود. داده‌هاي حاصل با استفاده از روش معادلات ساختاري و با استفاده از نرم‌افزار‌هاي 26 SPSS و Smart PLS تحليل شدند.يافته ها: نتايج تحقيق نشان داد كه استدلال اخلاقي به طور مستقيم بر سبك عمومي تصميم گيري تاثير مثبت و معنادار دارد. همچنين اثر مستقيم اخلاق حرفه‌اي بر روي سبك عمومي تصميم‌گيري و استدلال اخلاقي بر اخلاق حرفه‌اي از لحاظ آماري معنادار بود. به علاوه اخلاق حرفه‌اي توانست به عنوان نقش ميانجي در رابطه بين استدلال اخلاقي و سبك عمومي تصميم گيري وارد مدل شود. در نهايت نيز مدل ساختاري پژوهش بعد از اصلاح، برازش مطلوب را با داده‌هاي تجربي پژوهش داشتبحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده مي توان بيان كرد كه جهت بهبود سبك هاي مختلف در تصميم گيري مديران بايد از استلال اخلاقي بالاتر و اخلاق حرفه اي بهتري برخوردار باشند.