تمايل به فرزندآوري در شهر كرمانشاه: تعيين‌كننده‌ها و محدوديت‌ها

به‌دليل اهميت تحولات جمعيتي ايران در دهه‌هاي گذشته، هدف از انجام اين مطالعه، شناسايي عوامل اجتماعي_اقتصادي مرتبط با تمايل به فرزند آوري است. تحقيق حاضر، توصيفي_تحليلي از نوع تحليل ثانويه و روش پيمايش و به لحاظ هدف، كاربردي است. جامعه آماري اين داده‌ها مربوط به طرح نگرش جوانان در آستانه ازدواج به فرزند آوري در شهر كرمانشاه است كه توسط پژوهشكده آمار در سال 1397 انجام شد؛ بر اين اساس، 374 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار  SPSS نسخه 22 استفاده شد. سپس داده‌ها با استفاده از رگرسيون خطي، آزمون خي دو، آزمون t و تحليل واريانس تحليل شدند. نتايج نشان داد، حدود 2.7 درصد از افراد بدون فرزند هستند و 33.1 درصد داراي يك فرزند، تمايل به داشتن فرزندي ديگر ندارند. تفاوت معناداري در تمايل به فرزندآوري در متغير هاي حمايت اجتماعي، جنس، سن، ترجيح جنسيتي، وضعيت شغلي وجود دارد، اما بين تمايل به فرزندآوري و فشار اجتماعي، نگراني از فرزندآوري، پايگاه اجتماعي_اقتصادي، محل سكونت، تحصيلات، وضعيت منزل و مدت‌زمان استفاده از اينترنت رابطه معنادار نيست .از بين متغير هايي كه بر تمايل به فرزندآوري اثر مستقيم دارند، ترجيح جنسيتي و وضع شغلي بيشترين تأثير منفي و حمايت اجتماعي تنها متغيري است كه بر تمايل به فرزندآوري اثر مثبت دارد. در مجموع، متغير هاي تحقيق توانسته اند 0.56 درصد از تغييرات تمايل به فرزند آوري را تبيين كنند. براي ايجاد تمايل به فرزند و فرزندآوري، بايد به نقش عواملي چون حمايت اجتماعي و زندگي شغلي و خانوادگي زنان توجه كرد و براي تقويت آن‌ها برنامه ريزي و سياست‌گذاري كرد.