تحليل ژانر روايت‌هاي زنان داراي تعارض زناشويي از تجربۀ مراجعه به مركز مشاورۀ خانوادگي

پديدآمدن تعارضات در جهان مدرن امروزي، مؤلفه اجتناب‌ناپذير زندگي زناشويي قلمداد مي‌شود. درگذشته، زوجين، هنگام مواجهه با تعارضات زناشويي، از روش‌هاي كدخدامنشانه و ريش‌سفيدي بهره‌مند مي‌شدند، اما امروزه مشاوره خانواده، جايگزين روش‌هاي پيشين شده است. امروزه در جامعه ايران، زنان زيادي درگير تعارضات زناشويي به‌صورت خفيف يا مزمن هستند كه برخلاف گذشته، به‌مثابه كنشگران فعال، هنگام بروز تعارضات براي چاره انديشي و حل‌وفصل آن‌ها به مراكز مشاوره خانواده مراجعه مي‌كنند؛ در غير اين صورت به دنبال راهي براي خروج از آن مي‌گردند؛ بدين معنا كه گروهي از زنان كه مشكلات زندگي مشترك را به طور خفيف دريافت مي‌كنند، با مهارت آموزي ادامه زندگي مشترك را ميسر مي‌دانند. در برابر، گروه ديگري كه تعارضات زناشويي را مزمن ادراك مي‌كنند و تلاش خود را براي ادامه زندگي مفيد نمي‌دانند، پديده طلاق را تجربه مي‌كنند؛ بنابراين هدف پژوهش حاضر، تحليل روايت تجربه زنان داراي تعارض زناشويي از مراجعه به مركز مشاوره خانوادگي بود. اين پژوهش با بهره‌گيري از درمان مراجع‌محور راجرز، رويكرد خانواده‌درماني فمينيستي چسلر، روايت‌درماني وايت و اپستين و روش تحليل روايت تيپولوژيك، در سال 1397 در يك مركز مشاوره در اصفهان انجام شد. مشاركت كنندگان در تحقيق، 17 نفر از زنان متأهل داراي تعارض زناشويي مراجعه‌كننده به مركز مشاوره بودند كه با روش حداكثر تنوع انتخاب شدند و با آن‌ها مصاحبه روايي شد. يافته‌ها نشان مي‌دهد، تجربه اغلب زنان از مراجعه به مشاور در ژانر رمانس روايت شده است؛ ازاين‌قرار كه زنان باتكيه‌بر توانمندي هاي خود به‌عنوان قهرمان زندگي، در جست‌وجوي راهكاري براي حل تعارضات زناشويي هستند و مراجعه به مركز مشاوره را جزئي از اين انگيزه دروني تلقي مي‌كنند؛ خواه تلاش آن‌ها به حل مسئله منجر شود و خواه نگردد؛ بنابراين تجربه زنان از مراجعه به مراكز مشاوره، گامي در جهت حل تعارضات است.