تحليل مشكلات فرايند نظام جامع آموزش گردشگري ايران با تأكيد بر رويكرد كارآفريني

فرايند نظام آموزش گردشگري در ايران جهت تحقق اهداف خود نيازمند ديدگاه‌هاي نظري و مديريتي جديد با رويكرد كارآفريني است تا امكان ايجاد تغييراتي در شرايط موجود را ايجاد كند. بر اين مبنا هدف از پژوهش حاضر، تحليل مشكلات فرايند اين نظام در زمينه كارآفريني از ديدگاه بازيگران اين حوزه است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف‌، اكتشافي – تبييني و از نظر روش، آميخته (كيفي-كمّي)، مبتني بر مصاحبه نيمه‌ساختاريافته با 177 نفر از كارشناسان سازمان‌هاي سيستم عرضه و تقاضاي آموزش گردشگري ايران مي‌باشد كه به‌صورت نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي انتخاب شدند. داده‌هاي گردآوري شده با استفاده از روش تحليل شبكه اجتماعي از طريق نرم‌افزار گفي و شاخص‌هاي مركزيت درجه، مركزيت درجه ورودي وزندار و مركزيت درجه خروجي وزندار تحليل شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه بيشترين مركزيت درجه كه متناظر با مهمترين بازيگر شبكه است، وزارت ميراث فرهنگي، گردشگري و صنايع‌دستي و سپس دانشگاه‌هاي دولتي فعال در حوزه گردشگري مي‌باشد. اين نتيجه پس از اعمال برچسب‌هاي مشكلات داراي تفاوت‌هاي معنادار بيشتري شده است. تحليل مشكلات وضع موجود به كارشناسان اين حوزه اين امكان را مي‌دهد تا با دانش لازم به تعريف اهداف آتي اين فرايند بپردازند و زمينه را براي توسعه همه‌جانبه، يكپارچه و متعادل اين بخش فراهم نمايند.