مدل كيفي همكاري نظام بانكي با شركتهاي حوزه فين تك به روش داده بنياد

گسترش بانكداري تجاري سنتي از دهه هاي شصت وهفتاد ميلادي بتدريج با توسعه صنعت ديجيتال، افزايش استفاده از نوآوريهاي اين فناوري در صنعت بانكداري و استفاده روز افزون از توان دانشمندان حوزه فن آوري اطلاعات، سرعت قابل توجهي پيدا كرد. طي سه دهه گذشته نظام بانكي ايران استارت آپهاي حوزه فين تك را به رسميت شناخته است و بتدريج از مقابله و رقابت با فين تكها به همكاري و تشريك مساعي با اين شركتها روي آورده است. در اين مقاله به منظور دستيابي به يك چارچوب شفاف از نحوه اثر بخشي و چگونگي تعاملات و همكاريهاي نظام بانكي ايران و شركتهاي فين تكي نسبت به تبيين و توسعه مدلي فراگير جهت توضيح عوامل موثر و مولفه هاي آن پرداخته شده است مبتني بر نتايج اين تحقيق، زيرساخت هاي علم و فناوري، سياست گذاري، عوامل فرهنگي، قوانين و مقررات و چالش هاي امنيتي از مهمترين عوامل زمينه اي و عوامل ساختاري، نقش و جايگاه مديران، زيرساخت فناوري اطلاعات و شبكه سازي بانك ها و فين تكها از مهمترين شاخصه هاي مداخله گر در مدل همكاري بانكها و فين تك ها تبيين گرديده اند. برمبناي نتايج مدل، ورود به همكاريهاي راهبردي انطباق پذير؛ راهبرد اصلي شكل گيري همكاري نظام بانكي و فين تك ها تعريف شده است. نتايج اين تحقيق مي تواند مورد استفاده كارشناسان، فعالان و سياست گذاران سيستم بانكي كشور و شركتهاي حوزه فين تك قرار گرفته و ضرورت و چگونگي ورود به همكاري هاي راهبردي را براي ايشان به طرز شفافي ترسيم نمايد.