بررسي رابطه بين سواد ديجيتالي و توسعه كارآفريني ديجيتال (مطالعه موردي: دانشگاه‌هاي هنر تبريز)

رشد سريع و نوآوري در فناوري‌هاي ديجيتال به‌طور اساسي چشم‌انداز رقابتي، استراتژي‌ها، فرآيندها و ساختارهاي سنتي را تغيير داده است. در دنياي ديجيتال، هر كاري را مي‌توان از طريق رايانه يا تلفن هوشمند انجام داد. كارآفريني ديجيتال با سرمايه‌گذاري در اين فرآيند مزاياي بسياري را براي شركت‌ها و جامعه به ارمغان آورده است. عوامل تعيين‌كننده موفقيت و توسعه كارآفريني ديجيتال و نحوه ارتباط آن‌ها با يكديگر هنوز مشخص نيست. اين مطالعه ازآن‌جهت حائز اهميت است كه محيط‌هاي ديجيتال در اكثر كشورهاي درحال‌توسعه به‌طور فزاينده‌اي در حال رشد هستند. چنين محيطي به‌عنوان يك فرصت برجسته براي ارتقاي كارآفريني ديجيتال تلقي مي‌شود. هدف مقاله تعيين عواملي است كه در توسعه كارآفريني ديجيتال از طريق سواد ديجيتال نقش مؤثري دارند. اين عوامل با بررسي ادبيات و مقالات نشريات خارجي در اين زمينه و دسته‌بندي اين عوامل و سپس ارائه مدلي جامع بر اساس داده‌هاي به‌دست‌آمده شناسايي‌شده‌اند. تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار SMART PLS 3 استفاده‌شده است. جامعه آماري در اين تحقيق كليه فارغ‌التحصيلان و اساتيد دانشگاه‌هاي هنر تبريز مي‌باشد. نتايج به‌دست‌آمده از تجزيه‌وتحليل داده‌ها نشان مي‌دهد كه سواد ديجيتال (ارتباط و همكاري, مهارت‌هاي تدريس و يادگيري, سواد فناوري اطلاعات و ارتباطات, تحقيق ديجيتال و سواد اطلاعاتي) يكي از موضوعات مهم مرتبط با توسعه كارآفريني ديجيتال است.