مدل مفهومي مستندسازي تجربيات اعضاي هيئت علمي دانشگاه بر اساس چارچوب بازي‌وارسازي اكتاليسيس چاو با استفاده از روش فراتركيب

هدف: بازي‌وارسازي رويكردي ابتكاري است كه با استفاده از عناصر جذاب و سرگرم‌كننده بازي در دنياي واقعي باعث افزايش تعامل و انگيزه كاربران و ارائه تجارب پايدار مي‌شود. مطالعه حاضر با شناسايي مؤلفه‌هاي مستندسازي تجربيات در صدد ارائه مدل مفهومي مستندسازي تجربيات اعضاي هيئت علمي دانشگاه‌ها براساس چارچوب بازي‌وارسازي اكتاليسيس چاو است. روش‌‏شناسي: پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع كاربردي است كه با رويكرد كيفي و با روش فراتركيب مبتني بر الگوي هفت مرحله‌اي‌‌ سندلوسكي و باروسو و نرم‌افزار مكس‌كيودا‌ انجام شده است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه آثار علمي مرتبط با مستندسازي تجربيات، مديريت دانش و بازي‌وارسازي در بازه زماني 2006 تا 2023 (‌مصادف با 1383 تا 1402) است كه از اين ميان با انجام فرايند غربالگري، 85 اثر به منظور بررسي و تحليل انتخاب شدند. يافته‌ها: در نهايت از 187 كد، 75 شاخص مستندسازي تجربيات از منابع علمي مورد بررسي استخراج و در 16 مؤلفه و 8 پيشران چارچوب اكتاليسيس شامل معناي حماسي و نداي درون (پيشران اول)، پيشرفت و دستاورد (پيشران دوم)، توانايي بروز خلاقيت و بازخورد (پيشران سوم)، مالكيت و تصاحب (پيشران چهارم)، نفوذ اجتماعي و وابستگي (پيشران پنجم)، كميابي و بي‌صبري (پيشران ششم)، غير‌قابل پيش‌بيني بودن (‌عدم قطعيت)، كنجكاوي (پيشران هفتم) و در نهايت از دست دادن و اجتناب (پيشران هشتم)، دسته‌بندي شدند و بر اساس آن، مدل مفهومي پژوهش شكل گرفت. در كل مي‌توان گفت كه مدل مفهومي ارائه شده با رويكرد بازي‌وارسازي مي‌تواند براي ايجاد انگيزه در اعضاي هيئت علمي براي مستندسازي تجربياتشان كمك كند. نتيجه‌‏گيري: در طراحي و پياده‌سازي مدل مستندسازي تجربيات اعضاي هيئت علمي، لازم است شاخص‌ها و مؤلفه‌هاي انگيزشي شناسايي شده مرتبط با چارچوب بازي‌وارسازي اكتاليسيس، نظير شاخص‌ها و مؤلفه‌هاي مربوط به نگرش فردي، دستاوردهاي نظام مديريت دانش، دستاوردهاي فردي و سازماني، خودمختاري، خودكارآمدي، ارائه بازخورد، حساب كاربري، اعتماد، بسترهاي رسمي و غيررسمي اشتراك تجربه، ارتباطات سازماني، كنجكاوي، غيرقابل پيش‌بيني بودن پاداش و ترس از اشتراك تجربه در نظر گرفته شوند. پياده‌سازي اين شاخص‌ها، مي‏‌تواند سبب تغيير رفتار، افزايش مشاركت، تعهد و تشويق اعضاي هيئت علمي در به اشتراك‌گذاري تجارب، افزايش اثربخشي، كاهش دوباره‌كاري و هزينه‌هاي مالي در نظام آموزش عالي كشور شود.