تحليل عوامل مؤثر در برنامه‌ريزي فضايي حكمروايي زنجيره ارزش اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي(مورد مطالعه: منطقه 9 آمايش سرزمين)

بوم‌گردي‌ها به عنوان يك خرده مجموعه از توسعۀ پايدار نقش دارند، به گونه‌اي كه علاوه بر حفاظت از محيط طبيعي سبب رعايت برابري، حفظ كيفيت محيط‌زيست، حفظ يكپارچگي و همبستگي اجتماعي بين جوامع مي‌شوند. از اين‌رو، تقويت سازوكارهاي مشاركتي، هماهنگي، عدالت، يكپارچگي، امنيت ميان ذي‌نفعان دروني و بيروني در بستر فضايي در زنجيره ارزش بومگردي‌ها سبب تقويت برنامه‌ريزي فضايي حكمروايي زنجيره ارزش بومگردي‌ها و در نهايت پايداري مقاصد گردشگري مي‌گردد. هدف از پژوهش حاضر، تبيين عوامل مهم در تحقق برنامه‌ريزي فضايي حكمروايي زنجيره ارزش اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي در مناطق روستايي مورد مطالعه است كه به شيوه توصيفي -پيمايشي انجام شده و بر پايه نظرخواهي از خبرگان، ذي‌نفعان و گردشگران زنجيره ارزش استوار است. جامعه آماري پژوهش(شامل 128 روستا داراي 189 اقامتگاه بوم‌گردي در منطقه 9 آمايش سرزمين (استانهاي خراسان شمالي، رضوي و جنوبي)) مي‌باشد. براساس روش تخمين شخصي، 20 درصد از حجم جامعه آماري مبنا قرار گرفت كه در نهايت تعداد 26 روستا و 38 اقامتگاه بوم‌گردي تعيين گرديد. تحليل داده‌ها نيز با استفاده از نرم‌افزار SPSS وGIS  صورت گرفت. يافته‌هاي پژوهش بر اساس آزمون t با دو نمونه مستقل نشان داد كه از ديدگاه پاسخگويان تفاوت ميان عوامل موثر بر برنامه‌ريزي فضايي حكمروايي زنجيره ارزش اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي وجود دارد، به طوريكه با توجه به تفاوت ميانگين عوامل دروني و بيروني، عوامل دروني با ميانگين 2.90 از اهميت بيشتري برخوردار است. همچنين در ميان عوامل دروني و بيروني به ترتيب بيشترين اهميت مربوط به گويه‌هاي مشاركت‌پذيري حلقه‌هاي زنجيره ارزش و كارايي و اثربخشي خوشه‌هاي شبكه است. نتايج تكنيك آراس نيز نشان داد، روستاهاي مورد مطالعه به لحاظ عوامل موثر بر برنامه‌ريزي فضايي حكمروايي زنجيره ارزش اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي در منطقه با يكديگر برابر نيستند.