بررسي عوامل مؤثر بر حفظ و پايداري منابع توسعه گردشگري روستايي (روستاهاي هدف گردشگري شهرستان پاوه)

امروزه گردشگري نقش اساسي در اقتصاد مناطق روستايي ايفاء مي نمايد و اين تاثيرگذاري در حال گسترش است. يكي از شاخص هاي مهم در راستاي اين نقش آفريني، حفظ و پايداري منابع گردشگري است. منابع گردشگري روستايي متنوع هستند و جاذبه هاي ملموس و ناملموس زيادي را شامل مي شود. در راستاي حفظ اين منابع، عوامل گوناگوني مي تواند موثر باشد كه شناخت اين عوامل در پايداري منابع گردشگري مهم است.  در اين تحقيق، هدف شناخت و تحليل عوامل موثر بر پايداري منابع توسعه گردشگري در روستاهاي هدف گردشگري شهرستان پاوه و ارائه راهكارهاي مطلوب در اين زمينه است. روش تحقيق توصيفي-تحليلي و مبتني بر مطالعات ميداني با استفاده از ابزار پرسش نامه است. روايي پرسش نامه از طريق نخبگان انجام و پايايي نيز با آلفاي كرونباخ بيشتر از 0.70 تاييد شد. حجم نمونه 349 نفر محاسبه و پرسشگري در سطح سه روستاي هدف گردشگري شهرستان پاوه( روستاهاي حجيج، خانقاه و شمشير)انجام شد. نتايج نشان داد نتيجه آزمون  نشان مي دهد كه عوامل اجتماعي و زيست محيطي پايداري منابع توسعه گردشگري به ترتيب با ميانگين 3.175 و 3.042، وضعيت متوسطي را برخوردار هستند. همچنين عوامل اقتصادي و زيرساختي نيز به ترتيب با ميانگين 2.131 و 2.702، وضعيت ضعيفي را نشان مي دهند. نتيجه آزمون كروسكال واليس تاييد مي نمايد كه ميان سه روستاي حجيج، خانقاه و شمشير، تفاوت معناداري از نظر پايداري منابع گردشگري وجود دارد كه بيشترين تفاوت نيز مربوط به روستاي خانقاه براي همه عوامل اقتصادي، اجتماعي، زيرساختي و زيست ميحطي است. در راستاي حفظ و پايداري منابع توسعه گردشگري روستايي 6 راهبرد تدوين شده كه دو راهبرد راهبرد حفظ فرهنگ و ارزش هاي بومي و همچنين توسعه خدمات اقامتي-زيرساختي به عنوان مهمترين راهبردها شناخته شده است. با توجه به نتايج، جهت حفظ و پايداري منابع توسعه گردشگري روستايي، بايستي همه عوامل مورد توجه جدي جهت ارتقاء قرار گيرند و راهبردهاي پيشنهادي را نيز جهت بهبود شرايط مورد تاكيد قرار داد.