بررسي ميزان آگاهي مهارتآموزان ماده 28 و نومعلمان دانشگاه فرهنگيان از اختلالات ديكته به منظور ارائه الگوي مطلوب

هدف از انجام اين پژوهش بررسي ميزان آگاهي يا دانش مبتدي مهارت‌آموزان ماده 28 و نومعلمان دانشگاه فرهنگيان از اختلالات ديكته به منظور ارائه الگوي مطلوب جهت ارتقاي سطح آگاهي آن ها از اختلالات ديكته  است. اين پژوهش جزء تحقيقات كاربردي است. از اين رو، پژوهش حاضر در زمره پژوهش‌هاي ميداني به شمار مي‌رود كه با روش آميخته (تركيبي) انجام گرفته است. جامعه آماري، شامل 312 نفر مهارت‌آموز ماده 28 و نومعلم مي باشد كه در سال تحصيلي 1400- 1399 در پرديس شهيد مقصودي همدان فارغ‌التحصيل شده‌اند. بر اساس جدول مورگان حجم نمونه 170 نفر (85 نفر نومعلم 85 نفر مهارت آموز ماده 28) به روش تصادفي تعيين شد. ابزار اندازه‌گيري در اين پژوهش، پرسشنامه پژوهشگرساخته برگرفته از انواع اختلالات نوشتن است كه با طيف 5 گزينه اي ليكرت مورد سنجش قرار گرفت. روايي آن توسط صاحبنظران (30 نفر) علوم تربيتي تأييد و ضريب پايايي پرسشنامه از طريق آلفاي كرونباخ 0.84 تخمين زده شد. براي تجزيه و تحليل از آزمونt  مستقل و تك متغيره و همبستگي پيرسون استفاده شد. پس از بررسي پرسشنامه‌ها به منظور رفع ابهامات يافته‌هاي پرسشنامه‌ها در پاسخ به چرايي پژوهش از هر دو گروه مصاحبه به عمل آمد (6 نفر نومعلم و 6 نفر مهارت آموز). يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه ميزان آگاهي نومعلمان از مهارت‌آموزان ماده 28 بيشتر است و مي‌توان نتيجه گرفت كه واحدهاي اختلالات يادگيري در برنامه درسي نومعلمان اين آگاهي را بيشتر كرده است و براي رفع اين نقيصه الگوي مطلوب ترسيم شد. از اين رو، پيشنهاد مي‌شود واحدهاي خاص در مورد اختلالات ديكته در برنامه درسي پيش‌بيني شود.