نقش و كاركرد مولفۀ طبيعي سازي در خوانايي ترجمۀ رضا عامري از رمان موسم هجرت به شمال

طبيعي‌سازي از مولفه‌هاي همگاني‌ ترجمه است كه درآن مترجم با بهره‌مندي از فرآيند خلاقيت‌هاي ويژه همچون كاربست معيارها، اصطلاحات كنايي مناسب، كامل كردن جملات، جايگزين‌كردن عبارات ساده به جاي ساختارهاي پيچيده، افزايش معناي واژگان يا تغيير آنها متناسب با معنا، زبان ترجمه را عادي و طبيعي مي‌نمايد. از نظر بيكر، اين راهكار به پررنگ نشان‌دادن ويژگي‌هاي زبان مقصد گرايش دارد و از الگوهاي متعارف و رايج آن زبان پيروي مي‌كند. در اين پژوهش با تكيه بر الگوي مونا بيكر و با روش توصيفي-تحليلي، انواع طبيعي‌سازي در ترجمۀ رضا عامري از رمان «موسم الهجره‌ الي الشمال» و ميزان سبك‌آفريني او در ارائۀ ترجمه‌اي خوانا از رمان يادشده مورد ارزيابي و سنجش قرارگرفته‌ است. برآيند پژوهش نشان مي‌دهد كه مترجم از رهگذر طبيعي‌سازي، متن مقصد را به افق معنايي خوانندۀ فارسي زبان به‌گونه‌اي نزديك نموده كه باعث خوانايي متن شده و با ارائۀ واژگان، نحو و سبك طبيعي، ترجمه‌اي با مختصّات و سبك فردي و خواننده‌محور ارائه نموده‌ است. برآيند پژوهش نشان مي‌دهد كه مترجم از رهگذر طبيعي‌سازي، متن مقصد را به افق معنايي خوانندۀ فارسي زبان به‌گونه‌اي نزديك نموده كه باعث خوانايي متن شده و با ارائۀ واژگان، نحو و سبك طبيعي، ترجمه‌اي با مختصّات و سبك فردي و خواننده‌محور ارائه نموده‌ است.