بررسي تأثير بهزيستي بر خودپنداره و توسعه حرفه اي با ميانجيگري جنسيت و تجربه تدريس

در كنار جنبه‌هاي شناختي يادگيري زبان، ساير عوامل مي‌توانند شكست/موفقيت عمومي آموزش زبان را توضيح دهند. بدليل كم توجهي به عوامل عاطفي در يادگيري زبان، بررسي اين عوامل امري دشوار بنظر مي رسد. محققان حوزه روانشناسي در مطالعات روانشناختي خود در مقايسه با احساسات مثبت بيشتر احساسات منفي مانند غم و عصبانيت را نظر گرفته اند و اين عناصر را در ارتباط با زبان آموزان مورد بررسي قرار داده اند. از اين رو، نقش عواطف مثبت به اندازه كافي مورد بررسي قرار نگرفته است، به ويژه در مورد مدرسان زبان انگليسي. پژوهش حاضر با ميانجيگري جنسيت و تجربه تدريس سعي در بررسي تأثير بهزيستي بر خودپنداره و توسعه حرفه اي دارد. بدين منظور 220 مدرس زبان انگليسي مرد و زن مقطع مهارتي پيشرفته با حداقل 5 سال سابقه بر اساس نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارها شامل پرسشنامه بهزيستي PERMA توسعه يافته توسط باتلر و كرن (2016)، توسعه حرفه اي (PD) طراحي شده توسط افشار و قاسمي (2018) و پرسشنامه خودپنداره رابسون (SCQ) تهيه شده توسط رابسون (1989) بود. پايايي (ضريب آلفاي كرونباخ) و روايي (روايي محتوايي) پرسشنامه ها تضمين شد. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده بر اساس تحليل همبستگي و مدل‌سازي معادلات ساختاري (SEM) با استفاده از SPSS 24.0 و Amos 8 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان دادند كه هيچ رابطه ساختاري معناداري بين بهزيستي و توسعه حرفه اي با ميانجيگري جنسيت و تجربه تدريس وجود ندارد. يافته هاي اين پژوهش پيامدهاي نظري و عملي مهمي براي معلمان، روانشناسان مدارس، مربيان معلمان، طراحان برنامه درسي و پژوهشگران دارد.