ارزيابي شاخص هاي اجتماعي شهر هاي كوچك با مرتبه جمعيتي آنها: نمونه موردي نظام شهري استان ايلام

شناخت و سنجش شاخص‌هاي اجتماعي مهم و مؤثر در پايداري شهرها، مرحله‌اي فراتر از توسعه پايدار شهري و از مهم‌ترين اقدامات برنامه‌ريزان به شمار مي‌رود. اين پژوهش باهدف سنجش ميزان پايداري اجتماعي 21 نقطه شهري استان ايلام با استفاده از 51 شاخص اجتماعي با استفاده از روش اولويت‌بندي بر اساس مشابهت به راه‌حل ايده‌آل TOPSIS، تحليل خوشه‌اي و بررسي رابطه ضريب همبستگي اسپيرمن بين ميزان پايداري شهرها و اندازه جمعيت آن‌ها انجام‌گرفته است. روش انجام اين پژوهش توصيفي– تحليلي و شيوه گردآوري اطلاعات آن كتابخانه‌اي است. سپس با استفاده از نرم‌افزار SPSS و كاربرد روش اولويت‌بندي بر اساس مشابهت به راه‌حل بهينه، تاپسيس، داده‌هاي گردآوري‌شده تجزيه‌وتحليل شده و با استفاده از روش تحليل خوشه‌اي شهرهاي استان ايلام در گروه پايدار، نيمه پايدار، نيمه ناپايدار و ناپايدار سطح‌بندي شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد فقط شهر توحيد، در سطح اول يا پايدار، 4 شهر ميمه، لومار، سراب باغ و بدره در سطح دوم يا نيمه پايدار،10 نقطه شهري؛ سرابله، موسيان، صالح‌آباد، دلگشا، چوار، آسمان‌آباد، مورموري، پهله، دره شهر و زرنه در سطح سوم يا نيمه ناپايدار، 6 نقطه شهري اركواز ملكشاهي، آبدانان، مهران، ايلام، ايوان و دهلران در سطح چهارم يا ناپايدار قرارگرفته است. بررسي ميزان ارتباط ميان اندازه جمعيت و ميزان پايداري شهرهاي استان ايلام با استفاده از ضريب اسپيرمن رو نشان مي‌دهد مقدار 0.782 بيانگر وجود ارتباط قوي و معكوس ميان رتبه جمعيت شهرها و رتبه پايداري آن‌ها است و نشان مي‌دهد با افزايش جمعيت شهرها ميزان پايداري آن‌ها كاسته مي‌شود و شهرهاي كوچك‌تر از پايداري بيشتري برخوردارند.