جايگاه ايران در سياست خارجي چين

چين، يكي از قدرت‌هاي بزرگ عصر كنوني، به‌ويژه به‌لحاظ اقتصادي، است و يكي از كنشگران فعال در‌اين‌زمينه به‌شمار مي‌آيد. رويكرد سياست خارجي چين در مورد كشورهاي جهان، متفاوت است. هدف پژوهش حاضر، بررسي جايگاه ايران در سياست خارجي چين است؛ براين‌اساس، پرسش پژوهش بر چيستي جايگاه ايران در سياست خارجي اين كشور استوار بوده و براي پاسخ به آن، اين فرضيه را به‌آزمون مي‌گذاريم كه چين به‌منظور مقابله با يكجانبه‌گرايي آمريكا در منطقۀ خاورميانه و تأمين منافع اقتصادي ناشي از طرح‌هاي آيندۀ خود در سطح نظام بين‌الملل، در دستگاه سياست خارجي‌‌اش، جايگاه ويژه‌اي را به ايران اختصاص داده است. روش گردآوري داده‌ها، شيوۀ كتابخانه‌اي و الكترونيكي و روش پژوهش از نوع كيفي و رديابي فرايند، و الهام‌گرفته از نظريۀ واقع‌گرايي است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه چين، برپايۀ سه راهبرد توسعۀ همكاري‌هاي اقتصادي، براي شكست و انحراف ايران را در سياست خارجي خود مهم مي‌داند و نگاه ويژه‌اي به ايران در منطقۀ خليج فارس دارد. درواقع ايران، اين امكان را براي چين فراهم مي‌كند كه منبع انرژي‌ خود را تأمين كند، نظم منطقه‌اي به‌رهبري آمريكا را به‌چالش بكشد، منطقۀ خاورميانه را به‌نفع خود مصادره كند، مسير مهار چين توسط آمريكا را منحرف كند، و بازار گسترده‌اي براي فروش محصولات خود داشته باشد.