اثرات رفتارهاي سازگاري كشاورزان كوچك مقياس در شرايط خشك سالي بر سطح امنيت غذايي خانوار در استان آذربايجان غربي

اين پژوهش با هدف كلي اثرات رفتارهاي سازگاري كشاورزان كوچك مقياس در شرايط خشكسالي بر سطح امنيت غذايي خانوار انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه‏ي كشاورزان كوچك مقياس استان آذربايجان غربي بود. حجم نمونه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان 430 نفر از سرپرستان خانوارهاي روستايي كوچك مقياس برآورد شد. ابزار اصلي پژوهش پرسشنامه بود كه روايي آن توسط پانل متخصصان و پايايي آن توسط ضريب آلفاي كرونباخ تاييد شد. كه مقدار آلفا براي بخش راهبردهاي سازگاري 78 / 0 و براي قسمت امنيت غذايي 85 / 0 به دست آمد. تجزيه و تحليل داده‏ها توسط نرم‏افزار SPSS19 انجام شد. نتايج نشان داد كه خانوارهاي روستايي مورد مطالعه داراي امنيت غذايي مناسبي در شرايط خشكسالي نيستند. علاوه بر اين، تحليل عاملي رفتارهاي سازگاري را به سه طبقه راهبردهاي سازگاري فعال، خودكنترلي و تلفيقي طبقه‏بندي نمود. همچنين نتايج رگرسيون ترتيبي نشان داد كه طبقات سازگاري اثرات مثبت و معني‏داري در بهبود امنيت غذايي خانوارهاي روستايي دارد.