پيش بيني سرمازدگي تشعشعي بهاره با استفاده از مدل تجربي (مطالعه موردي دشت قزوين)

هر ساله سرمازدگي ديررس بهاره خسارت‌هاي زيادي را به بخش كشاورزي وارد مي‌نمايد. پيش‌بيني سرمازدگي تشعشعي براي مبارزه فعال با اين پديده مورد نياز است. در اين پژوهش با استفاده از مدل تجربي پيشنهاد شده به وسيله فائو و داده‌هاي ساعتي دو ايستگاه هواشناسي ضرايب مدل تجربي پيش‌بيني سرمازدگي تشعشعي در دشت قزوين محاسبه گرديد. همچنين به منظور بررسي وضعيت اقليمي سرمازدگي بهاره از داده‌هاي دماي حداقل روزانه ايستگاه‌هاي قزوين و بوئين‌زهرا استفاده شد. تحليل داده‌هاي 60 ساله ايستگاه قزوين نشان داد كه شدت سرمازدگي كاهش يافته اما فراواني زمان وقوع سرمازدگي در ارديبهشت ماه بيشتر شده است. با استفاده از داده‌هاي مشاهداتي 25 رخداد سرمازدگي تشعشعي شامل دماي هوا و دماي نقطه شبنم 2 ساعت بعد از غروب آفتاب و دماي مينيمم روز بعد ضرايب منطقه‌اي دو مدل در ايستگاه سيمرغ محاسبه گرديد. سپس اين دو مدل با استفاده از 14 رخداد سرمازدگي تشعشعي در ايستگاه مزرعه ارزيابي گرديد. نتايج نشان داد مقدار متوسط خطاي مطلق (MAE) براي تست و ارزيابي مدل1، 71/0 و 21/1 و براي مدل 2، 67/0 و 09/1 درجه سانتي‌گراد بود. همچنين نتايج مشخص نمود هر دو مدل دقت قابل قبولي در تخمين دماي حداقل روز بعد را دارد. پيشنهاد مي‌گردد اين مدل براي دشت‌هاي ديگر كشور نيز در پيش‌بيني سرمازدگي تشعشعي كاليبره شده و براي هر منطقه مدل مناسب ارائه گردد.