نقش سخن نرم و ليّن در اصلاح رفتاري انسان ‌هاي لجباز و سركش (با ‌توجه ‌به آيۀ 44 سورۀ طه)

زمينه و هدف: با مطالعه و دقت در داستان‌ هاي قرآني درمي‌يابيم كه پيامبران الهي براي تحقق اهداف عالي خود از شيوه‌هاي مناسبي در گفت و گو با مخاطبان خود استفاده كرده‌اند كه مي‌تواند الگوي عملي خوبي براي انسان باشد. برخورد با نافرمانيِ نوجوانان يك موقعيت چالش‌برانگيز براي والدين است و از مشكلات جامعۀ امروزي، دستيابي به روش درست در برخورد با افراد سركش و لجوج، براي هدايت آن‌ها است. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش سخن نرم و ليّن در اصلاح رفتاري انسان‌هاي لجباز و سركش (باتوجه به آيۀ 44 سورۀ طه) است.روش: پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي با رويكرد كيفي است. به لحاظ گرد آوري داده ها توصيفي – تحليلي وجامعه آماري اين پژوهش كل قرآن كريم است. در اين پژوهش در تبيين و تحليل «قول ليّن»از روش معنا شناسي استفاده شده است.براي تحليل از روابط سياق، جانشيني و همنشيني كه اصول ساخت درون زباني را مشخص مي كنند در استخراج معناي متن براي رسيدن به لايه هاي معنايي آيات مرتبط با«قول ليّن» استفاده كرده ايم. به منظور اعتباريابي و روايي و پايايي بهتر يافته ها از روش مراجعه به خبرگان حوزه و دانشگاه استفاده شده است.يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كه در قرآن به‌منظور برقراري ارتباط مؤثر با مخاطب، به نرمي و ملايمت در گفتار، به‌عنوان يك اصل، تأكيد شده است كه نتايج آن اصلاح و تأثيرگذاري بيشتر با نرمي و مهر و محبت و اعتمادسازي به همراه استدلال، صراحت و قاطعيت است.نتيجه‌گيري: با بررسي معناشناسانه قول ليّن و توجه به سياق آيات مرتبط با آيۀ 44 سورۀ طه و واژگان هم‌نشين (دو واژۀ تذكر و خشيّت) به اين نكته خواهيم رسيد كه مي‌بايست به‌گونه‌اي با افراد سركش برخورد كرد كه تذكر يعني قبول يادآوري و خشيّت از خداوند متعال موجب هدايت آن‌ها شود؛ لذا بايد از سخن درشت يا سخني كه جوان را نه‌تنها از انحراف برنمي‌گرداند بلكه به سمت فساد مي‌كشاند، اجتناب كرد.