الگوي راهبردي مديريت انتظامي بعد از وقوع بحران ‌هاي ناشي از مخاطرات طبيعي (با تأكيد بر سيل)

زمينه و هدف: وقوع بحران ‌هاي طبيعي يكي از چالش ‌هاي اساسي پليس براي استقرار نظم و امنيّت است. با خاتمه يافتن مأموريت سازمان‌ها و نهادهاي متولي در بحث امداد و نجات، تلاش پليس مي‌بايست معطوف به انجام اقداماتي باشد كه زمينۀ عادي‌سازي وضعيت حاكم بر مناطق حادثه‌ديده را فراهم نمايد؛ بنابراين، پژوهش حاضر مي‌كوشد تا ضمن دستيابي به مؤلفه و شاخص‌هاي مديريت انتظامي بعد از وقوع بحران سيل، به اين پرسش پاسخ دهد كه الگوي راهبردي مديريت انتظامي بعد از وقوع بحران‌هاي ناشي از مخاطرات طبيعي (با تأكيد بر سيل) توسط پليس چگونه است؟روش: اين پژوهش از نظر هدف و جهت‌گيري كلي، كاربردي است. جامعۀ آماري پژوهش شامل خبرگان، مديران و كارشناسان حوزۀ مديريت بحران در فرماندهي انتظامي جمهوري اسلامي ايران و سازمان مديريت بحران كشور مي‌باشد. براي انتخاب نمونه از روش نمونه‌گيري هدفمند قضاوتي و براي گردآوري داده‌ها از تكنيك مصاحبۀ نيمه ساختاريافته استفاده شد. در اين روش، بعد از انجام پانزده مصاحبه، عوامل اصلي و فرعي در مصاحبه‌ها تكرار مي‌شد و پژوهشگر به اشباع رسيد. داده‌هاي كيفي لازم، جمع‌آوري و با استفاده از روش تحليل مضمون مورد تحليل قرار گرفت.يافته‌ها: كدهاي فرعي و اصلي حاصل از مصاحبه‌هاي انجام‌شده با خبرگان، بيانگر اين است كه درمجموع 49 شاخص بر اساس داده‌هاي استخراج‌شده از جمع‌بندي مصاحبه‌ها به‌دست آمد، و درنهايت در قالب 9 مؤلفه و 3 مقوله (پي‌جويي نهايي، بازيابي و اقدامات پس از رويداد) مديريت انتظامي بعد از وقوع بحران سيل، شناسايي و طبقه‌بندي شدند.نتيجه‌گيري: پياده‌سازي الگوي طراحي‌شده در سه بُعد «بازيابي، پي‌جويي نهايي و اقدامات پس از رويداد» در حوادث ناشي از بحران سيل موجب استقرار نظم و امنيّت مي شود؛ كه زمينه‌ساز ادامۀ فعاليت‌هاي سازمان‌هاي متولي در مديريت بحران است. پليس مي‌تواند به‌عنوان سازماني تأثيرگذار با نقشي مهم و اثربخش در مديريت بعد از وقوع بلايا ظاهر شود.