مطالعۀ آسيب كبدي از مسير miR-423-5p و AKt2 -FAM3a متعاقب تمرين تناوبي شديد و ژل رويال در موش‌هاي ديابتي نوع دو

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مطالعۀ تأثير تمرين تناوبي شديد و ژل رويال بر بيان ژن‌هاي مسير miR-423-5P- FAM3A-AKt2 كبد موش‌هاي صحرايي ديابتي نوع دو بود. روش‌ها: در اين پژوهش 36 سرموش نر ويستار به‌عنوان نمونۀ آماري انتخاب و پس از دو هفته سازگاري و رسيدن به وزن 20±193 گرم براي مدت 5 ماه با رژيم پُرچرب تغذيه شدند و پس از رسيدن به ميانگين وزني حدود 50±409 گرم با تزريق درون صفاقي 25 mg/kg استرپتوزوتوسين (STZ) ديابتي شدند. يك هفته پس از القاي ديابت، گلوكز خون ناشتا اندازه‌گيري و قند خون بالاي 150 تا 400 mg/dl به‌عنوان معياري براي ديابت نوع دو در نظر گرفته شد. موش‌هاي ديابتي نوع دو در 4 گروه (كنترل، تمرين تناوبي، ژل رويال و گروه تمرين-ژل) قرار گرفتند.گروه تجربي كه تمرين داشتند تمرين تناوبي شديد را با شدت 20 تا 36 متر در دقيقه براي 16 تا 45 دقيقه در هر جلسه و 5 جلسه در هفته براي 8 هفته انجام دادند. وگروه‌هاي تجربي مصرف ژل رويال مقدار 100 mg/kg وزن موش‌ها ژل رويال به‌صورت گاواژ مصرف كردند. 48 ساعت از آخرين جلسه تمرين و 12 ساعت ناشتايي موش‌ها با اتر بي‌هوش و خون‌گيري از قلب و بافت برداري از كبد براي مطالعات بعدي انجام شد. نمونۀ بافتي نيز بلافاصله پس از جداسازي در نيتروژن مايع به دماي 80- فريزر انتقال يافت. اندازه‌گيري‌هاي سرمي گلوكز توسط دستگاه اتوآناليزر انجام شد. انسولين توسط كيت الايزا اندازه‌گيري شد و شاخص مقاومت به انسولين با فرمول اندازه‌گيري شد. ميزان بيان ژن‌هاي miR-423-5P، mRNA FAM3A و mRNA AKt2 كبد با استفاده از روش RT-PCR و به‌كارگيري كيت‌هاي مخصوص اندازه‌گيري و يافته‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس دو عاملي و آزمون تعقيبي بونفروني مورد تجزيه‌و‌تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: در گروه‌هاي تجربي نسبت به گروه كنترل بيان ژن miR-423-5P كاهش معني‌دار و بيان mRNA FAM3A افزايش داشت اما معني‌دار نبود و بيان mRNA AKt2 در گروه‌هاي تمرين و تمرين همراه با ژل رويال نسبت به گروه كنترل افزايش معني‌دار و در گروه ژل رويال نيز افزايش داشت كه از نظر آماري معني‌دار نبود (سطح معناداري 0.05 P). نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد تمرين تناوبي و مصرف ژل رويال هر دو به تنهايي و به‌صورت تعاملي با تاثير بيشتر، بتوانند به ايجاد تغييرات مطلوب در بيان ژن‌هاي مذكور كبد موش‌هاي صحرايي ديابتي نوع دو كمك كنند.