تأثير تمرين تناوبي با شدت متوسط بر محتواي تام و فسفريلۀ پروتئين كينازهاي c-Jun با ترمينال- Nدر بافت قلب رت‌هاي ديابتي مبتلا به ديابت نوع يك

مقدمه: عملكرد قلبي در افراد ديابتي از طريق سازِكار‌هاي سلولي متفاوتي تأثير مي‌پذيرد؛ يكي از اين مسيرهاي مهم سلولي كينازهاي c-Jun با ترمينال- N(JNKs) است كه نقص در عملكردشان مي‌تواند منجر به نقص قلبي شود؛ بنابراين، هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير تمرين تناوبي با شدت متوسط (MIIT) بر محتواي تام و فسفريله پروتئين كينازهاي JNKs در بافت قلب رت‌هاي ديابتي مبتلا به ديابت نوع يك است. روش‌ها: در اين مطالعۀ‌ تجربي، 12 سر رت نر دو ماهه از نژاد اسپراگ‌داولي با ميانگين وزن 20±300 گرم انتخاب شدند. ديابت نوع يك (قند خون بالاي 300) از طريق تزريق درون‌صفاقي محلول‌ استرپتوزوتوسين (با دوز 50 ميلي‌گرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن) به رت‌ها القاء شد. اين رت‌ها به روش تصادفي به دو گروه، تمرين ديابتي و كنترل ديابتي تقسيم شدند؛ گروه تمريني، MIIT را به‌مدت چهار هفته با شدتي معادل 55 تا 75 درصد حداكثر سرعت انجام دادند. تجزيه‌و‌تحليل داده‌ها از طريق آزمون t- مستقل در نرم‌افزار گراف‌پد پريسم نسخۀ 9.5 انجام شد. سطح معناداري پژوهش حاضر، 0.05P≤  در نظر گرفته شده است. يافته‌ها: محتواي درون‌سلولي پروتئين JNK پس از چهار هفته MIIT كاهش معني‌داري را دو فرم تام (0.01P=) و فسفريله (0.0001P= ) نشان داد. در مقابل نسبت تام به فسفريلۀ محتواي درون سلولي پروتئين JNK به‌دنبال چهار هفته MIIT تغيير معني‌داري را نشان نداد (0.23P= ). نتيجه‌گيري: MIIT منجر به كاهش محتواي فرم‌هاي تام و فسفريله پروتئين JNK شد كه اين احتمالاً مي‌تواند منجر به مرگ سلولي كمتر در سلول‌هاي قلبي آزمودني‌هاي ديابتي شود.