عنوان مقاله :
تغييرات بيان ژن miR-17 و شاخص هاي استرس اكسيداتيو در زنان داراي اضافه وزن و چاق به دنبال تمرين هاي عملكردي با شدت بالا
پديد آورندگان :
زلفي ، حميدرضا دانشگاه ملي مهارت - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي , شكيب ، امير دانشگاه تبريز - دانشكدۀ تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي , زارعي ، مهدي دانشگاه نيشابور - دانشكدۀ ادبيات و علوم انساني - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي , فرهنگي ، نگيسا دانشگاه تبريز - دانشكدۀ تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي
كليدواژه :
استرس اكسيداتيو , چاقي , تمرينهاي عملكردي , miR-17
چكيده فارسي :
مقدمه: اثرات ورزش منظم بر پروفايل miRNA و شاخصهاي استرس اكسيداتيو كمتر شناخته شده است. هدف از مطالعۀ حاضر بررسي تغييرات بيان ژن mRNA17 و شاخصهاي استرس اكسيداتيو در زنان داراي اضافه وزن و چاق بهدنبال تمرينهاي عملكردي با شدت بالا بود. روشها: در اين مطالعۀ نيمهتجربي،22 زن داراي اضافه وزن و چاق بهصورت تصادفي در دو گروه تمرين عملكردي با شدت بالا (10 نفر) و كنترل (12 نفر) تقسيم شدند. آزمودنيهاي گروه تمريني 3 جلسه در هفته بهمدت 8 هفته به اجراي تمرينهاي عملكردي با شدت بالا (مقياس درك فشار بالاتر و مساوي 7) پرداختند. قبل و پس از 8 هفته، نمونههاي خوني جهت اندازهگيري بيان miR-17، مالون دي آلدئيد (MDA)، سوپراكسيدديسموتاز، گلوتاتيون پراكسيداز (GPx) و ظرفيت آنتياكسيداني تام (TAC) به عمل آمد. از آزمون تحليل كواريانس جهت تجزيهوتحليل دادهها استفاده شد. يافتهها: بعد از هشت هفته تمرينهاي عملكردي با شدت بالا، بيان miR-17 در گروه تجربي نسبت به گروه كنترل بهطور معنيداري كاهش يافت(0.001 =P). بعد از هشت هفته تمرينهاي عملكردي با شدت بالا TAC (0.0001 =P)، GPX (0.007 =P) و SOD (0.001 =P) در گروه تجربي نسبت به گروه كنترل بهطور معنيداري افزايش يافت. تغيير معناداري در MDA مشاهده نشد (0.778 =P). نتيجهگيري: نتايج مطالعۀ حاضر نشان داد هشت هفته تمرين عملكردي با شدت بالا ممكن است منجر به كاهش بيان miR-17 و بهبود شاخصهاي استرس اكسيداتيو و آنزيمهاي آنتياكسيداني گردد كه احتمال دارد در بهبود شاخصهاي متابوليك و عوارض چاقي مؤثر باشد.
عنوان نشريه :
ديابت و متابوليسم ايران
عنوان نشريه :
ديابت و متابوليسم ايران